Skúli Birgir Sigurgrímsson fæddist 11. apríl 1931 í Holti, Stokkseyrarhreppi. Hann lést 27. maí 2025 á hjúkrunarheimilinu Sunnuhlíð.

Foreldrar hans voru Sigurgrímur Jónsson, f. 5.6. 1896 í Holti, Gaulverjabæjarsókn, d. 15.1. 1981, og Unnur Jónsdóttir, f. 6.1. 1895 á Íshóli í Bárðardal, d. 3.4. 1973. Skúli ólst upp í hópi níu systkina, þau voru Jón, f. 1922, Hörður, f. 1924, Ingibjörg, f. 1925, Áslaug, f. 1927, Jóhann Vernharður, f. 1929, Ragnheiður, f. 1933, Grímur, f. 1935, og Hákon Gamalíel, f. 1937.

Skúli giftist árið 1958 Elínu Tómasdóttur, f. 12.9. 1935 í Skálmholti í Villingaholtshreppi. Hún lést 3.10. 2007. Foreldrar hennar voru Bergþóra Björnsdóttir, f. 20.3. 1910 á Björnólfsstöðum í A-Hún., d. 13.8. 1946, og Tómas Guðbrandsson, f. 8.5. 1897 í Bolafæti, Hrunamannahreppi, d. 27.6. 1984.

Börn Skúla og Elínar eru: 1) Bergþór, f. 1957, maki Ragnhildur Björg Konráðsdóttir, f. 1962, börn: a) Halldóra Björk, f. 1987, maki Birgir Sævarsson, f. 1986, börn Elín Sigurfljóð, f. 2014, og Svanhildur Sigurfljóð, f. 2018. b) Yngvi Birgir, f. 1989, maki Anna Sigríður Hafliðadóttir, f. 1984, barn Fríða Sigurfljóð, f. 2020. 2) Sigurgrímur, f. 1959, maki Freydís Jóna Freysteinsdóttir, f. 1966. Börn: a) Melkorka Edda, f. 1988. b) Tanja Elín, f. 1992, maki Oddur Þorri Viðarsson, f. 1986, barn Freydís Lára, f. 2022. c) Alice f. 1995. 3) Skúli, f. 1961, maki Svandís Guðjónsdóttir, f. 1969, börn: a) Erla Sóley, f. 2001, maki Steinar Logi Sigurðarson, f. 1999. b) Elín Katrín, f. 2008. 4) Hildur, f. 1963, börn: a) Skúli Bernhard, f. 1980. b) Guðmundur Bernhard, f. 1982. c) Tómas, f. 1993, maki Daniel Felipe Bautista Quintero, f. 1995. 5) Bryndís, f. 1966, maki Haukur Þór Haraldsson, f. 1966, börn: a) Þorri, f. 1990, maki Arna Bergrún Garðarsdóttir, f. 1990, börn Brynhildur Hrönn, f. 2016, Haukur Emil, f. 2017 og Arey Birna, f. 2019. b) Margrét Hera, f. 1994, maki Aron Ingi Aðalsteinsson, f. 1993, barn Ronja Rakel, f. 2025. c) Hildur, f. 1997, maki Pétur Geir Magnússon, f. 1994, barn Högna, f. 2024.

Skúli ólst upp í Holti í Stokkseyrarhreppi. Hann vann sveitastörf og sótti sjó á yngri árum. Hann lauk landsprófi frá héraðsskólanum á Laugarvatni og verslunarprófi frá Verslunarskóla Íslands. Síðar stundaði hann nám í alþjóðlegum gjaldeyrisviðskiptum, bæði í Kaupmannhöfn og London. Hann starfaði í Kaupfélaginu á Stokkseyri áður en hann og Elín stofnuðu heimili í Reykjavík og fluttust síðar á Kársnesið í Kópavogi, þar sem þau bjuggu æ síðan. Hann hóf störf í Landsbankanum í Reykjavík árið 1957, fór síðan til Seðlabanka Íslands við stofnun hans og starfaði þar til ársins 1998, síðast sem forstöðumaður afgreiðsludeildar. Skúli var bæjarfulltrúi í Kópavogi í 12 ár og varabæjarfulltrúi önnur fjögur ár. Hann sat í nefndum og ráðum og sinnti ýmsum öðrum trúnaðarstörfum á vettvangi bæjarins og landsmála.

Útför Skúla verður frá Kópavogskirkju í dag, 11. júní 2025, klukkan 13.

Rústrautt var liturinn hans pabba. Þegar hann flutti í Kópavogstúnið fannst honum hann ekki eiga heima þar fyrr en við máluðum einn vegginn rústrauðan. Hann valdi rústrautt teppi og púða. Uppáhaldsjakkinn var rústrauður, keyptur í virðulegri breskri herrafataverslun í London. Hann vildi góða hluti og fallega en ekki meira en þurfti. Bækur og tónlist hins vegar, þar var aldrei til nóg. Skáldsögur, fræðibækur, ævisögur og alls kyns sérkennilegar bækur. Í mörg ár var bunki á náttborðinu mínu af úrvali bóka sem hann lánaði mér. Ég gat treyst því að hann rétti mér bækur sem væru þess virði að lesa. Hann setti upp sérstakan svip ef honum líkaði ekki bók, þá vissi ég að óþarfi væri að eyða tíma í hana. Hann var víðförull, manna fróðastur og eftirsóttur liðsmaður í spurningaspilum.

Heimsóknir til pabba hafa verið hluti af rútínunni hjá mér. Hann bauð mér glas af púrtvíni og við ræddum bækur, tónlist, pólitík og auðvitað fjölskylduna. Hann fylgdist vel með og vildi vita hvað allir væru að bardúsa. Hann tók fólki eins og það er og var ekki dómharður. Ef einhver tók ákvörðun sem ég vissi að væri þveröfugt við það sem hann hefði gert sagði hann: „Nú jæja. Vonandi fer þetta allt vel“ og studdi fólk í því sem það vildi gera.

Æskuheimilið var pólitískt og pabbi sat í bæjarstjórn, nefndum og ráðum. Stundum var mannmargt í stofunni og fólki gat orðið heitt í hamsi, hækkaði röddina og skammaðist yfir mótherjum, en aldrei heyrði ég pabba hækka róminn. Hann var rólegur og yfirvegaður þó mikið gengi á en stóð fast á sínu.

Pabbi var mikill náttúruunnandi. Ég ólst upp við ferðalög á sumrin þar sem þvælst var um landið með tjald og eldað á prímus. Mest héldum við upp á veiðiferðir á Landmannaafrétti. Ljótipollur var í uppáhaldi, þar áttum við draumastundir þegar dagurinn rennur saman við nóttina. Seinna var sumarbústaðurinn í Merkurlaut sælureitur þar sem hægt var að gleyma sér í skjóli skógar og hrauna.

Pabbi fór út að ganga á hverjum degi á meðan heilsan leyfði og eflaust var það ein ástæða þess hve lengi hann hélt góðri heilsu, bjó á sínu heimili þar til fyrir ári. Í heimsókn hjá hjartalækni, þegar hann var 89 ára, fékk hann þá niðurstöðu að lítið væri hægt að gera, nú hefði náttúran sinn gang. Þá sagði hann: „Er ég þá orðinn gamall?“

Pabbi lifði miklar samfélagsbreytingar, fæddist í sveitabæ þar sem um 20 manns sváfu í tveimur herbergjum, börnin voru böðuð í bala í stofunni einu sinni í viku, ekki var rafmagn og akvegur kom heim að bænum þegar hann var fimm ára. Þetta var menningarheimili, bækur, myndlist og tónlist voru í hávegum höfð og fólk hjálpaðist að. Þennan lærdóm tók hann áfram í sínu lífi og kenndi okkur sem hann þekktum. Fólkið okkar er mikilvægast í lífinu, hvað sem tíðarandanum líður.

Bryndís Skúladóttir.

Ástkær tengdafaðir minn, Skúli Birgir, er látinn 94 ára að aldri.

Skúli var virðulegur, sætur og hæglátur maður. Það fór ekki mikið fyrir honum, en maður varð samt sterklega var við það ef hann var á staðnum. Hann var sterkur persónuleiki, sem hafði skýrar hugmyndir um hvernig samfélagið ætti að virka. Hann vildi að það byggðist á samvinnu og samkennd, enda alinn upp í samvinnuhreyfingunni hjá Framsóknarflokknum. Hann var mjög pólitískur enda alinn upp á pólitísku heimili þar sem mikill áhugi var á að hafa áhrif á nærumhverfi sitt.

Mér líkaði mjög vel við tengdapabba, það stafaði af honum hlýja og maður áttaði sig á því að hann hlustaði á fólkið sitt. Hann var mjög iðinn og alltaf að, ef það var ekki í vinnunni, þá voru það stjórnmálin, veiðin, garðræktin, fólkið hans eða annað. Hann kafaði djúpt í þau málefni sem hann brann fyrir. Hann var nútímalegur maður og tók virkan þátt í heimilishaldinu með Ellu sinni, sem þótti ekki sjálfsagt fyrir menn af hans kynslóð. Hann tileinkaði sér alltaf það nýjasta, bæði í starfi og í framþróun samfélagsins, ekki síst í samskiptum kynjanna.

Ég hef gaman af því að segja frá því að hann tók mér mjög vel þegar ég fór að vera með Bergþóri syni hans, enda held ég að hann hafi verið farinn að hafa áhyggjur af því hvort hann Beggi minn fyndi sér konu. Skúli var fæddur og uppalinn í Holti í Stokkseyrarhreppi og afi minn var fæddur á næsta bæ, á Skipum, þannig að hann þekkti til fólksins míns. Börn léku í höndunum á tengdapabba og tengdamömmu og þau tóku þau með sér í sumarfrí um landið og kynntu þeim landið með sínum augum, fóru með þau í skoðanaferðir og í veiði. Um tíma tók hann á móti Yngva Birgi syni okkar þegar hann kom heim úr skólanum og erum við honum innilega þakklát fyrir. Hann fór með mínum mönnum í veiði, víða um land. Ég minnist sérstaklega ferðanna að Hítará, þar sem Yngvi Birgir veiddi maríulaxinn sinn.

Skúli Birgir tengdapabbi var hvíldinni feginn. Hann átti gott og viðburðaríkt líf og hafði góð áhrif á fjölskylduna og nærsamfélagið. Ég er þakklát fyrir að hafa kynnst þessum virðulega, vel gerða manni, sem kunni að njóta þess sem lífið hafði upp á að bjóða enda margt til lista lagt. Ég er ekki mjög trúuð, en á mína barnatrú og ég vona að tengdapabbi hitti Ellu tengdamömmu þegar hann kemur í sumarlandið. Ég veit að hún er búin að vera að bíða eftir honum og hlakkar til að hitta hann aftur enda voru þau samheldin hjón og alltaf mjög hlýtt á milli þeirra.

Er sárasta sorg okkur mætir

og söknuður huga vorn grætir

þá líður sem leiftur úr skýjum

ljósgeisli af minningum hlýjum

(Hallgrímur J. Hallgrímsson)

Ragnhildur Björg
Konráðsdóttir.

Við getum sagt að afi Skúli (eða afi Dúlli eins og sú yngsta kallar hann) hafi lifað íslenska drauminn. Hann eignaðist hrúgu af börnum og barnabörnum, byggði sumarbústað og ferðaðist mikið. Hann var ekki bara fjallmyndarlegur, heldur líka stálhraustur og hörkuduglegur fram eftir aldri. Hann fór í daglega göngutúra, sinnti bústaðnum og ferðaðist til útlanda fram að níræðu, geri aðrir betur!

Á unglingsárunum mínum fannst vinkonum stemning að koma með í hádegismat til afa Skúla, þar sem hann bauð upp á grillaðar samlokur, hrært skyr og Andrés Önd-blöð.

Ég geri ráð fyrir að afi sé núna að slúðra við ömmu Ellu um öll barnabarnabarnabörnin sem bættust í hópinn eftir að hún féll frá.

Afi var fyrirmynd sem sýndi okkur hvernig á að lifa heilbrigðu og fallegu lífi.

Margrét Hera Hauksdóttir.

Skúli föðurbróðir minn er fallinn frá. Skúli náði háum aldri og átti góða ævi. Hann eignaðist mörg börn og barnabörn og átti farsælan starfsferil. Skúli var ekki bara föðurbróðir minn heldur einnig nágranni minn til margra ára. Segja má að ævi Skúla hafi á margan hátt verið samofin ævi föður míns, Hákonar Sigurgrímssonar.

Þeir bræður fæddust í Holti í Stokkseyrarhreppi og voru hluti af stórum systkinahópi. Skúli fæddist 1931 og Hákon 1937. Þeir voru aldir upp á menningarlegu og víðsýnu sveitaheimili. Sigurgrímur afi las Halldór Laxness í laumi á milli þess sem hann sótti fundi hjá Framsóknarflokknum og hjá Mjólkurbúi Flóamanna. Afi og amma voru áhugafólk um leikhús og tónlist og sá áhugi smitaðist yfir til barnanna.

Eftir skyldunámið fór Skúli í Verslunarskólann og leigði herbergi hjá vinafólki í Reykjavík. Nokkrum árum síðar fór pabbi einnig í Verslunarskólann og leigði sama herbergið. Þeir urðu báðir skrifstofumenn en þó í ólíkum geirum; Skúli haslaði sér völl innan bankageirans en pabbi innan landbúnaðargeirans.

Þeir voru báðir framsóknarmenn í húð og hár. Skúli var bæjarfulltrúi flokksins í Kópavogi á 8. og 9. áratugnum og pabbi gegndi ýmsum trúnaðarstörfum fyrir flokkinn. En þrátt fyrir framsóknarmennskuna voru þeir líka miklir heimsmenn, ferðuðust mikið og fylgdust vel með. Skúli var áskrifandi að erlendum hagfræðitímaritum og pabbi var mikill tónlistarunnandi og sótti óperuhús víða um heim.

Árið 1963 vildi þannig til að Skúli og Ella konan hans þurftu að stækka við sig, enda voru þau komin með fjögur börn. Skúli kom að máli við pabba og bauð honum að taka þátt í að byggja hús með þeim Ellu á Kársnesinu í Kópavoginum, en þar var auðvelt að fá lóðir og ekki skemmdi fyrir að framsóknarmenn höfðu nýlega komist til valda í bænum. Pabbi féllst á að taka þátt í húsbyggingunni og þeir bræður byggðu 300 fm tvíbýli á besta stað á Kársnesinu. Það er skemmst frá því að segja að þeir bjuggu þar saman næstu 54 árin.

Þeir bræður voru sannir fulltrúar hins intróvertíska Holts-gens. Hógværð og hlédrægni voru þeim í blóð borin og aldrei gustaði mikið um þá. Þegar þeir hittust á kvöldin til að spjalla, sem gerðist reglulega, þá heyrði maður þá mjög sjaldan hlæja. Þetta voru yfirveguð samtöl um yfirveguð málefni. Þeir voru þó báðir lúmskir húmoristar inn við beinið. Þrátt fyrir brennandi áhuga þeirra á félagsmálum þá voru þeir kannski dálitlir einfarar.

Árið 2017 flutti Skúli út úr íbúðinni sinni á Kársnesbrautinni og Finnur bróðir minn keypti hana af honum. Skúli flutti í þjónustuíbúð en pabbi bjó áfram á Kársnesbrautinni í nokkur ár og flutti síðan inn á hjúkrunarheimilið Sunnuhlíð þar sem hann býr enn.

Þegar ég var að heimsækja pabba í febrúar sl. tók ég eftir því að einhver Skúli var fluttur inn í herbergið á móti. Ég komst fljótlega að því að þetta var Skúli Sigurgrímsson. Hann hafði verið færður frá Elliheimilinu Grund og verið úthlutað herbergi hinum megin við ganginn, beint á móti pabba. Þeir bræður urðu því nágrannar aftur undir það síðasta.

Grímur Hákonarson.