Ásdís Marteinsdóttir

Ásdís Marteinsdóttir fæddist á Miðskeri í Nesjum 14. júní 1938. Hún lést 21. júní 2025.

Foreldrar hennar voru Marteinn Lúther Einarsson, f. 6. október 1910, d. 26. mars 1986, og Ástríður Oddbergsdóttir, f. 21. janúar 1915, d. 22. desember 2010, Ási í Nesjum. Systkini hennar eru Hrollaugur, f. 1. desember 1942, Eiríkur, f. 2. desember 1943, d. 9. febrúar 2007, og Anna Elín, f. 12. mars 1953.

6. janúar 1962 giftist Ásdís eftirlifandi eiginmanni sínum Gísla Hermannssyni, f. 16. febrúar 1941. Börn þeirra eru fjögur: Jóhanna Sigríður, f. 25. júlí 1958, gift Sigurði Sigfinnssyni, þau eiga þrjú börn og fimm barnabörn; Olga, f. 1. ágúst 1961, gift Guðmundi Sigurpáli Ólafssyni, þau eiga þrjú börn og fjögur barnabörn; Ásthildur, f. 21. október 1962, sambýlismaður Bjarni Sigjónsson, þau eiga tvö börn, fimm barnabörn og eitt barnabarnabarn; og Marteinn Lúther, f. 20. mars 1965, giftur Þorbjörgu Gunnarsdóttur, þau eiga þrjú börn og fjögur barnabörn.

Þau fluttust í Ártún í Nesjum 1960 og stunduðu þar búskap alla tíð síðan.

Ásdís gekk í barnaskóla í Nesjum og fór veturinn 1956 í Húsmæðraskólann á Hallormsstað. Hún starfaði sem bókavörður á Höfn. Ásdís var virkur þátttakandi í sveitarstjórnarmálum, Sjálfstæðisflokknum og kvenfélaginu Vöku í Nesjum.

Útför Ásdísar fer fram frá Hafnarkirkju í dag, 30. júní 2025, klukkan 13.

Dísa mín, þú varst kletturinn minn og saman tókumst við á við lífsins ólgusjó.

Þú ert,

gullið mitt

sem stirnir á,

og skín svo skært.

Bjartasta birtan

sem lýsir fram veginn.

Silfrið

sem ekki fellur á

og aldrei þarf að fægja.

Hjartaþráðurinn

trausti

sem aldrei slitnar.

(Sigurbjörn Þorkelsson)

Hafðu þökk fyrir allt og allt.

Þinn,

Gísli.

Deyr fé,

deyja frændur,

deyr sjálfur ið sama.

Eg veit einn

að aldrei deyr:

dómur um dauðan hvern.

(Úr Hávamálum)

Kallið er komið,

komin er nú stundin,

vinaskilnaðar viðkvæm stund.

Vinirnir kveðja

vininn sinn látna,

er sefur hér hinn síðsta blund.

(Valdimar Briem)

Elsku Dísa mín. Ein af styrku stoðunum í bakvarðarsveitinni minni síðustu 40 ár. Ótal stundir renna í gegnum hugann, flestar góðar en aðrar þyngri eins og lífsins gangur er. Tónleikar, ferðalög, reiðnámskeið, meirapróf, þjóðbúningasaumur, heyskapur, barnauppeldi, landafræðigrúsk, ættfræði og matseld. Þótt það væru örfá skref á milli húsa komstu oft skellibjallandi yfir hlaðið alveg í spreng og skellihlæjandi yfir vitleysisganginum þegar þú komst út af klósettinu. Þetta litla dæmi er lýsandi fyrir lundarfar þitt og gleðina sem fylgdi þér alla tíð.

Börnin mín voru líka börnin þín og þú þeirra og okkar stuðningur í einu og öllu alla tíð.

Á sumarsólstöðum þann 21. júní síðastliðinn sveifstu út í sumarið og yfirgafst líkamann sem var búinn að vera þér þung byrði síðustu tvö ár, eins og þú sagðir sjálf daginn áður, „það gengur ekki að liggja hér í allt sumar“.

Elsku Gísli, þín er sorgin mest, við munum styðja þig eftir bestu getu.

Ég kveð þig, hugann heillar minning blíð,

hjartans þakkir fyrir liðna tíð,

lifðu sæl á ljóssins friðar strönd,

leiði sjálfur Drottinn þig við hönd.

(Guðrún Jóh.)

Elsku Dísa, Ártún verður ekki eins án þín, en minning um yndislega konu lifir að eilífu.

Þín,

Þorbjörg Gunnarsdóttir.

Amma með fallegasta brosið og smitandi hláturinn. Alltaf svo kát og glöð. Hversu dýrmætt það var að eiga þig að á hlaðinu heima. Við deildum fróðleiksfýsn og forvitni um alla skapaða hluti, hvort sem það var að lesa í bók eða í seinni tíð að garfa á netinu um allan fjandann, það var alltaf hægt að læra eitthvað nýtt og eftir þeirri speki lifðir þú til síðasta dags. Hversu notalegt það var að koma yfir í æsku og fletta með þér í gegnum byggðasöguna, skoða myndirnar og spjalla um mannlífið og söguna. Það var alltaf gaman að spjalla við þig um heimsmálin því þú fylgdist alltaf svo vel með öllum miðlum og varst alltaf með puttann á púlsinum. Við deildum ekki alltaf skoðunum en við vorum gjarnan sammála um að vera ósammála. Við deildum líka áhuga á íslensku sjónvarpsefni og þér þótti mikil upphefð í því þegar ég tók þátt fyrir hönd sveitarfélagsins Hornafjarðar í Útsvarinu, einum af þínum uppáhalds sjónvarpsþáttum. Margs er að minnast en alltaf stendur upp úr brosið þitt og kátínan í kringum þig, viskan og notalegheitin við eldhúsborðið, þú í horninu þínu.

Elsku amma, hve notalegt var alltaf að fá faðmlag frá þér, það var enginn með mýkri vanga eða hlýrri faðm.

Bros þitt hlýjar,

þinn hlátur kitlar.

Hvert andartak með þér

sem gullið ljós

geymt í hjarta mér.

Takk fyrir samfylgdina og allt elsku amma,

Lena Hrönn og fjölskylda.

Hún bar þig í heiminn og hjúfraði að sér.

Hún heitast þig elskaði og fyrirgaf þér.

Hún ávallt er vörn þín,

þinn skjöldur og hlíf.

Hún er íslenska konan sem

ól þig og helgar sitt líf.

(Ómar Ragnarsson)

Elsku besta amma Dísa. Hlýja, góða, fallega og klára amma mín. Þvílík forréttindi það voru að fá að alast upp í Ártúni með ykkur afa í næsta húsi. Hvort sem vantaði góð ráð, betri kvöldmat eða sjónvarpsefni, félagsskap eða bara knús frá ömmu, aldrei kom maður að lokuðum dyrum. Það er mín lífsins lukka að hafa gengið að þér vísri á hlaðinu heima alla tíð. Frá unga aldri hef ég haft gaman af því að fá að heyra það hversu líkar við erum en ég var ekki gömul þegar ég áttaði mig á því að einfaldast væri fyrir mig að kynna mig sem barnabarn þitt.

Margs er að minnast, árlegar ferðir til berja, ferðalög um landið en fyrst og fremst samverustundir heima í Ártúni.

Lífið án þín er nýr og kaldur raunveruleiki en góðar minningar ylja okkur sem eftir sitjum. Hafðu bestu þakkir fyrir allt, elsku amma mín.

Og loks þegar móðirin lögð er
í mold

þá lýtur þú höfði og tár falla
á fold.

Þú veist hver var skjól

þitt þinn skjöldur og hlíf.

Það var íslenska konan sem

ól þig og gaf þér sitt líf.

(Ómar Ragnarsson)

Þín ömmustelpa,

Heiðdís Anna.

„Kallið er komið, komin er nú stundin.“ Elsku hjartans systir, mágkona og frænka. Með sorg í hjarta, söknuði en jafnframt þakklæti fyrir samfylgdina og allar góðu stundirnar langar okkur að minnast þín með nokkrum orðum.

Þú fékkst nafnið Ásdís en um það leyti sem þú fæddist byggðu foreldrar okkar nýbýlið Ás í Nesjum og varst þú svo sannarlega Dísin í Ási, elst okkar systkinanna fjögurra. Ólst þú þar upp þín fyrstu 15 ár við leik og störf og búskapur var þér því sannarlega í blóð borinn. Það kom því ekki á óvart þegar þú komst aftur heim í sveitina kæru eftir húsmæðraskóla og vist í Reykjavík að sá starfsvettvangur yrði fyrir valinu.

Dísa kynntist ung honum Gísla sínum sem varð hennar lífsförunautur og félagi í öllu þeirra brasi. Í Ártúni stunduðu þau sinn búskap af miklum dugnaði, samheldni og elju ásamt því að eignast börnin sín fjögur. Dísa var kjarnakona og aldrei verkefnalaus en samhliða heimilis- og bústörfum tók hún meðal annars meirapróf og starfaði við skólaakstur í sveitinni, var félagi í Kvenfélaginu Vöku og Sjálfstæðisfélagi Austur-Skaftafellssýslu, söng í kirkjukór, keyrði út Moggann og starfaði sem bókasafnsvörður.

Dísa var töff týpa, afar orðheppin og lét ýmislegt vaða á góðum stundum. Hún var afskaplega dugleg til verka, gekk í öll störf og alltaf var nægur matur og bakkelsi á boðstólum í Ártúni. Hún var sannkallaður bókaormur, las flest sem hún náði í og átti mikið bókasafn. Hún fann því algerlega sína hillu þegar hún fór að vinna á bókasafninu á Höfn og minnumst við þess hversu ánægð hún var þar, með sitt góða samstarfsfólk og vinnuferðirnar sem farið var í bæði innan- og utanlands. Óbilandi áhugi hennar og þekking á ættfræði var rómuð innan fjölskyldunnar og ef upp komu spurningar um tengsl fólks og skyldleika var hringt í Dísu sem alltaf hafði svörin á reiðum höndum og gott betur.

Margar góðar og skemmtilegar minningar eigum við systkinin, börnin okkar og frændfólk með Dísu, Gísla og krökkunum sem við nú yljum okkur við. Yfirleitt um helgar var farið í heimsókn að Ártúni og þá var margt brallað. Fengu börnin okkar að kynnast bústörfum og lífinu í sveitinni og eiga margar góðar minningar frá þeim árum. Í Ártúni kom fjölskyldan okkar alltaf saman á jóladag í hátíðarkaffi og þá var nú glatt á hjalla og borðið svignaði undan kræsingunum eins og þeirra hjóna var von og vísa.

Nú er komið að kveðjustund. Hjartans þakkir fyrir samfylgdina elsku Dísa okkar. Við vitum að það hefur verið tekið vel á móti þér. Guð blessi minningu þína og styrki fjölskylduna á þessum erfiðu tímum.

Þín systkini,

Anna, Hollaugur,
fjölskyldur þeirra
og Eiríks.