Fyrir nokkrum árum prédikaði Guðni Ágústsson í Dómkirkjunni á uppstigningardegi, sem er dagur eldra fólks í kirkjunni. Guðna mæltist vel sem vænta mátti og vísa fæddist hjá séra Hjálmari Jónssyni: Það sem Guðni gerir best gleður þjóðarmúginn

Pétur Blöndal

p.blondal@gmail.com

Fyrir nokkrum árum prédikaði Guðni Ágústsson í Dómkirkjunni á uppstigningardegi, sem er dagur eldra fólks í kirkjunni. Guðna mæltist vel sem vænta mátti og vísa fæddist hjá séra Hjálmari Jónssyni:

Það sem Guðni gerir best

gleður þjóðarmúginn.

En þar fór efni í afbragðsprest

algjörlega í súginn.

Davíð Hjálmar Haraldsson er í sumarskapi:

Hásumar ríkir og hamingjan ein,

ég hlæ og ég raula og tala.

Og ég er svo frjáls eins og fuglinn á grein.

Ég fer upp í birki og gala.

Jón Arnljótsson er ánægður með veðrið:

Fyrirbæri birtu veitir,

bæði skín á mó og tún.

Gettu hvað það gula heitir,

sem gægist yfir fjallabrún.

Gunnar J. Straumland yrkir um „álitsgjafann“:

Sá er allt um ekkert veit,

allt það færði í letur.

Ekkert veit en allt um reit,

enginn veit þó betur.

Benedikt Jóhannsson kjarnar málið:

Allt fer sem fer,

fer sinn veg.

Allt er sem er

einnig ég.

Eyjólfur Ó. Eyjólfsson bregður á leik í limru:

Ein limra í myrkrinu lá

og leiddist heil ósköp en þá

stíg ég úr fleti

með stunum og freti

og hún stekkur mig samstundis á.

Jens Sæmundsson orti á sínum tíma:

Þó ég hafi tekið túr

og teyg mér drjúgum fengið,

svona hef ég aldrei úr

öllu lagi gengið.

Þá Jón Jónatansson á Máskeldu:

Kaffið góða styttir stund

og stórum gleður,

örvar blóðið, eggjar lund

en engan seður.

Pétur Stefánsson hefur sínar skoðanir á svarta drykknum:

Obbólítinn óð ég kveð

afar skýr í kolli:

„Árla morguns gleður geð

góður kaffibolli.“