Íslensk menning og listir eru meðal þess sem skilgreinir þjóð okkar ásamt stórbrotinni náttúru. Það er einstakt hvað Ísland á af öflugu listafólki sem hefur aukið hróður þjóðarinnar langt út fyrir landsteinana, hvort sem litið er til miðalda- eða samtímabókmennta, myndlistar, tónlistar, kvikmynda eða sviðslista.
Um helgina urðu tímamót þegar áratugalöng vinna söngvara og annarra sviðslistamanna bar loks árangur. Alþingi samþykkti þá frumvarp menningarmálaráðherra um stofnun óperu á Íslandi. Með þessu er óperunni tryggð sambærileg staða og öðrum sviðslistum og verður hún kjarnastofnun óperulistar á sama hátt og Þjóðleikhúsið í leiklist og Íslenski dansflokkurinn í danslist. Þetta er stórt skref fyrir íslenska óperulist, en Íslendingar eiga marga framúrskarandi söngvara sem fá nú aukið svigrúm til að starfa við list sína og þróa þetta mikilvæga listform á Íslandi.
Nýja óperan verður rekin sem hluti af Þjóðleikhúsinu og mun hafa aðsetur í Hörpu. Hún mun njóta góðs af öflugum innviðum Þjóðleikhússins, einstakri sérþekkingu og traustu sambandi þess við þjóðina. Óperan getur þannig nýtt stoðstarfsemi Þjóðleikhússins á sviðum eins og rekstri, leikmunagerð, lýsingu, hljóðvinnslu, búningum og leikgervum.
Sjálf hef ég alla tíð haft mikla ánægju af óperulistinni og átti þess kost að kynnast henni í gegnum góða vinkonu mína, Margréti Pétursdóttur Jónsson, sem fædd var í Bremen árið 1928. Hún var dóttir Péturs Á. Jónssonar óperusöngvara, sem fyrstur Íslendinga söng inn á plötur og átti farsælan óperuferil í Þýskalandi. Pétur stundaði nám í óperuskóla Konunglega leikhússins í Kaupmannahöfn og starfaði víða í Þýskalandi, meðal annars í Berlín, Kiel og Darmstadt. Hann endaði feril sinn við Deutsches Opernhaus í Berlín, eitt stærsta óperuhús landsins, sannarlega glæsilegur ferill. Pétur flutti fyrr heim til Íslands með fjölskyldu sína en stóð til. Helgaðist það af stöðunni í Þýskalandi og uppgangi nasisma. Mikið af listafólki flutti sig frá Þýskalandi vegna þessa og í aðdraganda seinni heimsstyrjaldarinnar. Samtöl mín við Margréti um feril föður hennar og þróun óperulistar opnuðu augu mín fyrir mikilvægi þess að efla óperustarfsemi á Íslandi.
Það skiptir máli að skapa listafólki okkar umgjörð þar sem það getur unnið að list sinni og glatt okkur hin. Einn mesti vaxtarsproti okkar samfélags er í gegnum skapandi greinar. Við höfum séð þær eflast verulega og sífellt fleiri starfa í þeim geira skapandi greina til heilla fyrir samfélagið. Til hamingju, kæru landsmenn, með nýja óperu! Megi starfsemi hennar vaxa og dafna okkur öllum til heilla.
Höfundur er varaformaður Framsóknar og fv. menntamálaráðherra.