Magnús Stef­áns­son er önn­um kaf­inn ung­um maður. Hann starfar sem slökkviliðs- og sjúkra­flutn­ingamaður sam­hliða föður­hlut­verk­inu. Magnús á von á sínu öðru barni með unn­ustu sinni, Heiðu Sigrún­ar­dótt­ur sjúkraþjálf­ara, með vor­inu, en fyr­ir á parið dótt­ur sem verður þriggja ára göm­ul á kom­andi vik­um.

Margt hef­ur breyst í lífi Magnús­ar á síðastliðnum árum. Hann varð faðir og breytti um stefnu þegar hann sótti um hjá slökkviliði höfuðborg­ar­svæðis­ins, en Magnús er út­skrifaður íþrótta­fræðing­ur frá Há­skól­an­um í Reykja­vík. Hann seg­ir föður­hlut­verkið auka ábyrgðar­til­finn­ingu sína og það nýt­ist hon­um án nokk­urs vafa í heim­il­is- og at­vinnu­líf­inu.

11 ár að finna ást­ina

Magnús og Heiða kynnt­ust fyrst þegar þau unnu sam­an sem sum­ar­starfs­menn hjá Gróðrar­stöðinni Þöll. Það var árið 2007, fyr­ir 17 árum. Þau eyddu fjór­um sumr­um þar og tókst með þeim góð vinátta. „Á þess­um árum varð til góður vina­hóp­ur af Þall­ar-sum­ar­starfs­mönn­um sem hélt áfram að hitt­ast og þannig héld­um við vin­skapn­um við,“ seg­ir Magnús, en það tók nokk­ur ár fyr­ir hann og Heiðu að finna ást­ina. „Ég og Heiða höf­um alltaf náð mjög vel sam­an en það var ekki fyrr en árið 2018 sem við ákváðum að troða nýj­ar slóðir og í dag erum við trú­lofuð og eig­um von á öðru barni okk­ar,“ út­skýr­ir hann.

Magnús nýt­ur hverr­ar mín­útu með fjöl­skyldu sinni. Ljós­mynd/​Aðsend

Aðspurður seg­ir Magnús að barneign­ir hafi verið of­ar­lega á óskalista pars­ins frá byrj­un og sig hafi dreymt um að verða faðir í lang­an tíma. „Það var lang­ur aðdrag­andi að því að verða faðir. Við Heiða vor­um búin að reyna að eign­ast barn í þó nokk­urn tíma og enduðum á að leita okk­ur aðstoðar hjá Li­vio,“ út­skýr­ir hann, en það tók parið ekki lang­an tíma að verða barns­haf­andi eft­ir meðferð hjá fyr­ir­tæk­inu sem sér­hæf­ir sig í gla­sa­frjóvg­un­ar­meðferðum.

„Li­vio-ferlið tók ekki lang­an tíma þegar það loks­ins byrjaði. Biðin eft­ir meðferðinni var marg­ir mánuðir og einn erfiðasti part­ur­inn, en í bæði skipt­in hef­ur þetta gengið upp í fyrstu at­rennu hjá okk­ur og telj­um við okk­ur ótrú­lega lán­söm,“ seg­ir Magnús. „Maður heyr­ir reglu­lega af pör­um sem fara í gegn­um ótal meðferðir og jafn­vel án ár­ang­urs, það er erfitt að ímynda sér það.“

Fyrstu vik­urn­ar huld­ar bleikri slæðu

Dótt­ir Magnús­ar og Heiðu kom í heim­inn 16. mars 2021 og lýs­ir Magnús fæðing­unni sem „sann­kallaðri rúss­íbanareið“. „Þetta var stress­andi og spenn­andi,“ seg­ir hann, en þess­ar fyrstu vik­ur heima við með nýbura eru huld­ar bleikri slæðu.

„Ég upp­götvaði þó snemma að erfiðu stund­irn­ar sem fylgja því að fá lítið barn í um­sjá sína eiga það til að gleym­ast jafnóðum. Eft­ir sitja aðeins minn­ing­ar um dá­sam­lega ró­leg­heita­tíma með konu og barni sem er mjög auðvelt að mæla með,“ seg­ir Magnús.

Bára kom í heim­inn hinn 16. mars 2021. Ljós­mynd/​Aðsend

Ertu kom­inn yfir svefn­leysið?

„Við erum afar lán­söm. Bár­an okk­ar var og er ansi þægi­leg varðandi svefn. Hún vaknaði vissu­lega á nótt­unni til að drekka, en hún og móðir henn­ar sinntu því yf­ir­leitt og sofnuðu svo jafnskjótt aft­ur og verk­efn­inu lauk. Þannig að hvorki ég né Heiða höf­um fengið að kynn­ast ein­hverju óbæri­legu svefn­leysi tengdu barni.“

Magnús legg­ur mikla áherslu á að kenna dótt­ur sinni að koma fram við aðra eins og þú vilt að aðrir komi fram við þig, eða gullnu regl­una í mann­leg­um sam­skipt­um. „Við leyf­um henni að prófa sig áfram og reka sig á veggi en við leggj­um mikla áherslu á kær­leika og heiðarleika. Það skipt­ir mig líka máli að hvetja hana til að stækka þæg­ind­aramma sinn,“ seg­ir Magnús.

„Hún er mjög mont­in“

Magnús byrjaði að starfa hjá slökkviliðinu á höfuðborg­ar­svæðinu snemma árs 2022. Hann seg­ir dótt­ur sína mjög montna yfir starfi föður síns, enda eru slökkviliðsmenn vin­sæl­ir hjá börn­um á öll­um aldri og ekki leiðin­legt fyr­ir ungu stúlk­una að heim­sækja pabba á vinnustaðinn og kíkja upp í slökkviliðsbíl­inn.

Báru finnst ekki leiðin­legt að bjóða vin­um og vanda­mönn­um í heim­sókn á vinnustað föður síns. Ljós­mynd/​Aðsend

Hvernig er að vera faðir og slökkviliðsmaður?

„Það er mjög gam­an. Erfiðast er að fylgja ekki hinu hefðbundna vinnu- og leik­skóla­mynstri varðandi viðveru for­eldr­is. Það voru mik­il viðbrigði að koma úr fæðing­ar­or­lofi þar sem við vor­um sam­an all­an dag­inn yfir í það að hitta ekki dótt­ur mína vak­andi í þrjá sól­ar­hringa þegar ég var á helg­ar­dag­vökt­um.“

Hvernig er að sinna svona starfi með fjöl­skyldu?

„Maður spegl­ar oft sjálf­an sig og fjöl­skyldu sína í út­köll­un­um sem við sinn­um, en ég lít ekki á það sem ókost. Starfið hef­ur hjálpað mér heima við, en þegar dótt­ir mín fékk croup-hósta þá var ég ný­bú­inn að læra um hann í nám­inu fyr­ir sjúkra­flutn­ing­ana og það hjálpaði okk­ur for­eldr­un­um heil­mikið.“

Tengd­ar frétt­ir

Föður­hlut­verkið

„Dag­arn­ir mín­ir eru mjög óhefðbundn­ir og óreglu­leg­ir“

• „Ég hef not­fært mér mikið úr upp­eld­is­verk­færa- kistu mömmu“
• Allt breytt­ist eft­ir að dótt­ir­in kom í heim­inn
• Græt­ur mun meira eft­ir að hann varð faðir
• Eig­inmaður­inn vildi upp­lifa það að vera með óléttu­kúlu

» Fleiri tengd­ar frétt­ir

Fjöl­skyldu­líf

For­eldr­ar tak­marki fyrst eig­in skjá­tíma

• „Ég fædd­ist inn í sorg“
• „Þetta er bara raun­veru­leik­inn“
• Elli Eg­ils og María Birta stækka fjöl­skyld­una
• Þór­hild­ur og Hjalti eiga von á barni

» Fleiri tengd­ar frétt­ir