Smartland Mörtu Maríu | Fjölskyldan | mbl | 28.5.2025 | 10:02 | Uppfært 12:41

Markmiðið er endurreisn íslenska þjóðbúningsins

Ingvi Þór Georgsson hefur fengið góð viðbrögð við hugmyndinni. Ljósmynd/Úr einkasafni

Ingvi Georgsson opnaði nýverið vefsíðuna Barnabúningur þar sem hann selur íslenska þjóðbúninginn í barnastærðum á viðráðanlegu verði. Viðbrögðin komu honum á óvart. Upphaflega var markmiðið hans að búa til skemmtilegar minningar með börnunum en stóra myndin er uppreisn íslenska þjóðbúningsins á tyllidögum.

„Hugmyndin kviknaði fyrir fjórum árum þegar sonur minn varð eins árs. Mér fannst eins og það gæti verið gaman að vera með hann í þjóðbúningi eins og synir vina minna frá Noregi. Ég var í skiptinámi þar fyrir þrettán árum og á marga vini sem setja óspart myndir af sér á þjóðhátíðardegi Norðmanna en þar eru allir og amma þeirra í þjóðbúningi.“

Af hverju ákvaðstu að fara út í þetta?

„Það var sennilega vottur af þráhyggju og auknum frítíma eftir að ég hætti með Hlaðvarpið Pyngjuna. Ég veit að ef ég hefði ekki látið verða af þessu núna myndi ég vakna pirraður út í sjálfan mig þann 17. júní 2026, 2027 og 2028 og svo framvegis yfir því að börnin væru ekki komin í búning. Ég ákvað því bara að kýla á þetta núna, fá prufur og kanna áhuga fólks. Svo sjáum við hvort það vindur upp á sig eða hvort maður sitji uppi með lager af barnabúningum fyrir allan minn ættlegg um ókomna tíð,” segir hann og brosir.

Reynsluríkt ferli

Hönnun búninganna byggir á eldri þjóðbúningum sem Ingvi hefur fundið bæði í bókum og á netinu.

„Svo hefur maður leitað álits bæði hjá framleiðandanum, frúnni og öðru fólki sem hafði fleiri pælingar og smáatriði en mér hefði dottið í hug. Ég er samt strax farinn að sjá hverju ég myndi vilja breyta og bæta við fyrir næstu framleiðslu svo þetta er reynsluríkt ferli,” segir hann.

„Svo fékk hin kröfuharða tveggja ára dóttir mín að hjálpa mér með stúlknabúninginn og valdi liti sem henni fannst flottir. Ég fór eftir því í einu og öllu aðeins til að halda frið á heimilinu.”

Hvaða þjóðbúningur var fyrirmyndin?

„Það eru ótal gamlar myndir á netinu og á heimasíðu Þjóðbúningaráðs sem sýna búninga drengja og stúlkna eftir öldum. Ég sá þó alltaf fyrir mér að strákabúningurinn ætti að vera með blárri skyrtu og var sá búningur einhvers konar samsuða af því sem var í boði. Það er algengt að strákar séu í grænum vestum eða dökkbrúnum buxum. Þó vantar húfu og skó á drengjabúninginn, en úr því verður bætt fyrir jólin. Stelpubúningurinn er svartur og rauður.”

Búningarnir eru saumaðir í Kína, í borginni Yiwa sem Ingvi hefur heimsótt áður.

„Borgin er höfuðborg framleiðslu Kína og stendur framarlega þegar kemur að framleiðslu á textíl, leikföngum, heimilisvörum og fleiri góðum vörum sem við neytum og klæðumst daglega,“ segir Ingvi.

Stúlknabúningurinn er svartur og rauður.

Búningur drengja er með bláu vesti.

Skemmtileg hefð og krúttlegar minningar

Viðbrögð fólks við hugmyndinni segir Ingvi hafa verið hreint út sagt ótrúleg. „Það var eiginlega það sem gaf manni innblástur til að kýla bara á þetta. Það er búið að forpanta um hundrað eintök og því komnar pantanir langt út fyrir minn innsta kjarna.“

Finnst þér mikilvægt að kynna börnin fyrir þjóðbúningi Íslendinga?

„Ég held þetta gæti orðið skemmtileg hefð og sérstaklega búið til krúttlegar minningar. Þetta gæti líka orðið til þess að börn sem eru í þjóðbúningi frá blautu barnsbeini vilji frekar sauma sína eigin þegar þau verða stór. Vonandi verður þetta upphafið að einhvers konar endurreisn þjóðbúninga á 17. júní, 1. desember, í afmælum, í brúðkaupum og í fermingum. Ég held að skemmtanagildið vegi líka hærra í þessu heldur en þjóðremba. Þetta er einfaldlega skemmtileg hefð sem má taka upp aftur og varðveita.”

Af hverju heldurðu að þetta sé ekki jafn ríkt í Íslendingum, að klæðast þjóðbúningnum, en eins og t.d. Norðmönnum?

„Eitt er verðið og annað aðgengi að búningnum. Í dag eru nær allir búningar sem eru til sölu saumaðir hér á landi frá grunni. Til dæmis kostar notaður stúlkubúningur 215.000 krónur á netinu. Börn eru svo fljót að vaxa upp úr fatnaði svo maður skilur að venjulegt fólk er ekki beint að stökkva á að kaupa þjóðbúninga á slíku verði,“ útskýrir hann.

„Þetta er því vonandi þarft framboð fyrir minnstu krílin. Búningur sem er á viðráðanlegu verði og má skemmast á trampólíni án þess að það sé mikið högg fyrir buddu heimilisins. Þannig að ég tel að með auknu framboði af búningum, þó að þeir séu ekki saumaðir frá grunni og jafn ítarlegir, verður alveg hægt að fjölga þeim sem ganga í búningum. Vonandi smitar þetta svo út frá sér og verður sambærilegt og þetta er í Noregi þar sem fólk getur keypt norska þjóðbúninga þó þeir séu ekki saumaðir frá grunni.”

Hann segir markmiðið með þessu hafi upphaflega verið að eiga góðar myndir og minningar af börnunum í þjóðbúning.

„Stærra markmiðið í dag er svo endurreisn íslenska þjóðbúningsins á tyllidögum. Það myndar stemningu, skemmtilegar minningar og gerir þjóðhátíðardegi sem verður ekki minnst fyrir candyfloss og ofneyslu á of stórum snuddusleikjóum á Ingólfstorgi.”