Ég held reynd­ar að þetta hafi verið ein­hver mis­skiln­ing­ur hjá þjálf­ar­an­um að þetta hafi verið kerl­ing­ar sem viltu á sér heim­ild­ir og reyndu að að troða sér í karla­deild á fölsk­um for­send­um. Ég held að þeir hafi bara verið svang­ir og þurft að fá Snickers. 

Sér­fræðing­ur í boltaíþrótt­um

Ég er ekki mik­il áhuga­mann­eskja um boltaíþrótt­ir en ég veit eitt og annað og yf­ir­leitt nógu mikið til að geta spjallað yf­ir­borðskennt um þær ef líf mitt ligg­ur við. Ég á líka nokkra ása upp í erm­inni. Á HM 1995 í hand­bolta var ég far­ar­stjóri fyr­ir spænska landsliðið og innsti kopp­ur í búri, vissi t.d. öll her­berg­is­núm­er­in hjá liðinu. Ég sá Mara­donna spila í Na­poli og átti stór­leik í Banda­ríkj­un­um þegar ég var að spjalla við bresk­an mann sem sagðist vera frá Nott­ing­ham og ég spurði á móti hvort að hann héldi ekki ör­ugg­lega með Nott­ing­ham For­est.

Þurfa all­ir að vera af­reksíþrótta­menn ?

Ég hef aldrei verið góð í íþrótt­um og í grunn­skóla var ég aldrei val­in í lið. Ég endaði meira svona ein af þeim sem voru eft­ir og þurfti að hafa í liðinu. Mér var líka al­veg sama. Metnaður minn lá ekki þarna. Ég átti til dæm­is 70 penna­vini allsstaðar að úr heim­in­um og safnaði frí­merkj­um. Það eru ekki nema fimm ár síðan ég byrjaði minn íþrótta­fer­il og á þess­um stutta tíma hef ég af­rekað meira en mig dreymdi um væri mögu­legt þegar ég byrjaði. Það var mín lukka að ég var um­kringd fólki sem hvatti mig áfram.

Eng­um datt í hug að segja mér hversu öm­ur­leg ég væri og það færi í taug­arn­ar á þeim hvað ég væri lé­leg. Ég var ekki einu sinni kölluð sauma­klúbbs­kerl­ing og samt er ég í ein­um. Ég hef tekið þátt í fullt af mót­um. Einu sinni keppti ég á Þor­láks­mess­u­sund­móti Breiðabliks. Þetta voru 1.500 m með frjálsri aðferð, held samt að flest­ir hafi synt skriðsund. Ég var langsíðust og var 49,31 mín að klára 1.500 m og fékk verðlaun fyr­ir að nýta braut­ar­gjaldið best af öll­um.

Siggi vin­ur minn í Green­fit vann mótið á 17,21 mín­útu. Þrátt fyr­ir að ég hafi verið langl­é­leg­ust var eng­inn sem sagði við mig að ég ætti ekki að fara aft­ur að synda. Þetta væri til skamm­ar að horfa upp á mig vera svona lengi. Siggi hvatti mig áfram. Samt er Siggi íþróttamaður á heims­mæli­kv­arða og gerði sér lítið fyr­ir og vann heil­an Ironman í Barcelona. Hann er fyrsti ís­lend­ing­ur­inn sem vinn­ur heil­an Ironman þannig að þegar ég hugsa þetta bet­ur þá er ég nátt­úru­lega mega­töffari að hafa keppt við Sigga í sundi þó að ég hafi verið ogguponsu­lítið leng­ur en hann að klára. Í raun munaði ekki nema rétt rúm­um 30 mín­út­um á okk­ur sem er t.d. lítið ef þetta hefði verið maraþon.

Þríþrauta­fé­lagið Sauma­klúbbur­inn

Það þurfa ekk­ert all­ir að vera af­reksíþrótta­fólk en það eiga all­ir að geta tekið eins mikið pláss og þeir vilja á sín­um for­send­um. Það vilja ekk­ert all­ir vinna mót. Sum­ir vilja bara njóta þess að vera í ferðalag­inu og æfa í góðra vina hópi. Þegar fólk er eins og ég, skít­sæmi­legt í mörgu en ekki gott í neinu er stund­um erfitt að passa í ákveðinn hóp. Við tók­um okk­ur því sam­an 4 vin­kon­ur í vik­unni og stofnuðum okk­ar eig­ins Þríþrauta­fé­lag. Það kom bara eitt nafn til greina.

Sauma­klúbbur­inn þar sem okk­ar mark­mið er ekki að leggja okk­ur all­ar fram. Alls ekki að fórna okk­ur í bolt­ann eða reyna að ná í íþrótta­meiðsl held­ur að hafa gíf­ur­lega gam­an af, njóta þess að hreyfa okk­ur, stund­um sam­an og stund­um í sund­ur og fara svo sam­an sem liðsheild í hálf­an járn­karl á næsta ári. Við eig­um eft­ir að finna okk­ur sund­kenn­ara og eins bún­ing,  að öðru leiti erum við klár­ar. Einn af kost­un­um að vera bara með 5 ára íþróttalík­ama er að hann er al­veg óskaddaður og ég á ekki við nein göm­ul íþrótta­meiðsl að stríða. Sauma­klúbbur­inn ætl­ar að taka eins mikið pláss og við vilj­um og okk­ur er hrein­lega al­veg skít­sama í hvaða sæti við lend­um. Við byrj­um form­lega í næstu viku og það er opið fyr­ir um­sókn­ir.  

Hvað er svona merki­legt við það að vera karl­maður?

„Hvað er svona merki­legt við það, að vera karl­maður?

Hvað er svona merki­legt við það, að bor’ í vegg?

Hvað er svona merki­legt við það, að bera áburðarpoka?

Hvað er svona merki­legt við það, að tak’ úr vél?“

Hvers vegna birta fjöl­miðlar svona frétt­ir og fyr­ir­sagn­ir? Hvers vegna gekk eng­inn á þjálf­ar­ann og spurði hann hrein­lega, „hvað mein­ar þú með sauma­klúbbs­kerl­ing­ar? hvað eru sauma­klúbbs­kerl­ing­ar í þínum huga og þekk­ir þú ein­hverj­ar kerl­ing­ar í sauma­klúbb og finnst þér þær passa við þessa lýs­ingu“?

Núna segja marg­ir, æi Ásdís vertu ekki með þessa viðkvæmni. Veistu, þetta er ekki viðkvæmni. Ég er bara svo hissa að við séum ekki kom­in lengra í orðræðunni en að stöðugt líkja karl­mönn­um sem tapa í íþrótt­um við kon­ur. Er viðmiðið í al­vör­unni það að kon­ur geta ekki verið best­ar? Eru þær sam­nefn­ari þess að vera lé­leg­ur og und­ir lág­mark­inu. Ætli það séu til ein­hverj­ir karl­menn sem hafa ein­hvern tím­ann verið lé­legri en ein­hverj­ar kon­ur? Það væri gam­an að vita hversu marg­ir karl­menn geta unnið Mari Järsk í hlaupi.

Hún vann Bak­g­arðinn síðastliðið vor þegar hún hljóp 288 km á 43 klukku­tím­um eða Hall­dóru Gyðu vin­konu mína sem gekk þrjár 90 KM Vasa­skíðagöng­ur á einni viku. Hall­dóra hleyp­ur reglu­lega bæði maraþon sem og Ultram­araþon. Hún hljóp síðast UTMB Ultram­araþonið sem voru 170 km á 45 klukku­tím­um. UTMB er hring­ur­inn í kring­um Mont Blanc og hækk­un­in var 10.000 metr­ar eða eins og 15 ESJ­UR. Hún hef­ur líka synt yfir Erma­sundið í boðsundi og þverað Vatna­jök­ul á göngu­skíðum. Hún er Ambassa­dor fyr­ir „Free to Run“. Hún er búin að hlaupa svo mörg maraþon að hún er búin að missa töl­una á þeim. Hall­dóra Gyða er einnig stolt­ur meðlim­ur 3ja sauma­klúbba. Ég velti því fyr­ir mér hversu marg­ir boltastrák­ar í fyrstu deild hafi jafn­mikið út­hald og hún. Hversu marg­ir af þeim geta hlaupið 170 km í einu? Eða er það í al­vör­unni viðmiðið að vera ofur að geta kastað á milli sín bolta í 60 mín­út­ur með því að fá góða pásu á milli og skipta reglu­lega við aðra leik­menn til að fá hvíld í leikn­um. Kannski er kom­inn tími á að end­ur­skoða okk­ar hug­mynd­ir um íþrótta­hetj­ur og kannski er það bara málið að hlaupa eins og kona.