Nanna Rögn­vald­ar­dótt­ir hef­ur gefið út fjölda mat­reiðslu­bóka á ferli sín­um og er einn helsti mat­ar­sér­fræðing­ur lands­ins. Fyr­ir ári síðan hætti hún að vinna en hún hafði verið í fastri vinnu hjá For­laginu lengi. Þrátt fyr­ir að hafa hætt í fastri vinnu hef­ur sjald­an verið meira að gera hjá Nönnu. Á dög­un­um kom Blóðsyk­urs­bylt­ing­in út í ís­lenskri þýðingu en bók­in hef­ur farið sig­ur­för um heim­inn. 

„Ég var ein­fald­lega beðin um að þýða bók­ina af For­laginu. Það lá dá­lítið á þýðing­unni, ég var ný­bú­in að skila inn hand­riti af allt öðru tagi og þau vissu að ég var ekki með nein áríðandi verk­efni framund­an. Svo er þetta meira og minna um mat og þar af leiðandi á mínu sviði. Og slatti af upp­skrift­um þarna líka,“ seg­ir Nanna. 

Nanna hef­ur spáð mikið í blóðsyk­ur í gegn­um tíðina en á tíma­bili hætti hún að borða syk­ur og setja hann í mat. Nú er hún hins­veg­ar kom­in á syk­ur­sýk­is­lyf og ját­ar að það hefði verið gagn­legt fyr­ir hana að hafa þann fróðleik fyrr á lífs­leiðinni sem er að finna í Blóðsyk­urs­bylt­ing­unni. 

„Ja, ég hætti að borða syk­ur í mat, sem hef­ur auðvitað mik­il áhrif á blóðsyk­ur. En ég var fyrst og fremst að hugsa um syk­ur, ekki kol­vetni yfir höfuð, sem ég hefði nátt­úr­lega átt að gera. Ég minnkaði syk­ur­notk­un veru­lega vegna þess að ég var kom­in með forstigs­ein­kenni syk­ur­sýki 2, sleppti öll­um viðbætt­um sykri og ýmsu öðru og tókst að fresta syk­ur­sýk­inni í nokk­ur ár. En ég vissi að mér tæk­ist varla að forðast hana al­veg. Og eft­ir að ég fór á syk­ur­sýki­lyf hef ég ekki verið al­veg eins passa­söm með mataræðið,“ seg­ir hún. 

Hefðir þú viljað vera búin að lesa Blóðsyk­urs­bylt­ing­una á þeim tíma? 

„Já, sann­ar­lega. Bæði fann ég svo margt fróðlegt í bók­inni – sem get­ur nýst hvort sem maður fer eft­ir ráðlegg­ing­un­um þar eða ekki – og ég hafði held­ur ekki áttað mig nógu vel á því hvað blóðsyk­urs­sveifl­ur geta valdið mörg­um sjúk­dóm­um eða haft áhrif á þá.“

Hvað kom þér á óvart þegar þú þýdd­ir bók­ina? 

„Hvað litl­ir hlut­ir geta skipt miklu máli. Til dæm­is að ávöxt­ur sem borðaður er sem snarl, eða fyr­ir máltið, veld­ur háum blóðsyk­ur­stoppi en sami ávöxt­ur borðaður í lok máltíðar kall­ar fram miklu lægri topp og blóðsyk­ur­skúr­v­an verður því jafn­ari. Eða að pera sem borðuð er ein­tóm kall­ar fram háan blóðsyk­ur­stopp, pera með hnetu­smjöri ekki. Eða hvað það virðist geta dregið mikið úr blóðsyk­ur­stopp­um að drekka ed­iks­blandað vatn fyr­ir máltíð. Og fjöl­margt í sama dúr,“ seg­ir hún. 

Er þetta eitt­hvað sem get­ur raun­veru­lega nýst fólki eða er þetta bara tísku­bóla? 

„Eðli máls­ins sam­kvæmt eru all­ar svona mataræðis- eða lífs­stíls­breyt­ing­ar tísku­ból­ur vegna þess að við erum alltaf að leita að skyndi­lausn­um, eða að minnsta kosti auðveld­um lausn­um. Það þýðir samt ekki að þær séu ekki vel not­hæf­ar. Og kenn­ing­arn­ar sem þarna eru sett­ar fram eru vel rök­studd­ar og kost­ur fyr­ir marga að það er ekki verið að úti­loka neitt. Annað sem mér finnst já­kvætt er að það er ekki kallað á að maður kaupi ein­hver sér­stök hrá­efni, kannski eitt­hvað rán­dýrt sem fæst bara í sér­versl­un­um, held­ur það sem maður á í skáp­un­um eða get­ur fundið í hvaða búð sem er. Maður get­ur haldið áfram að borða það sama og áður en það skipt­ir máli hvenær og í hvaða röð. Þetta bland­ast allt sam­an í mag­an­um, seg­ir fólk, en ef trefjarn­ar (græn­metið) er borðað fyrst hægja þær á niður­broti og frá­sogi þess sem á eft­ir kem­ur og jafna blóðsyk­ur­skúr­vuna. Þessi vitn­eskja – og fleira sem fram kem­ur í bók­inni – held ég að geti raun­veru­lega nýst fólki, hvort sem það fer eft­ir öllu sem þar er ráðlagt eða ekki.“

Nú hætt­ir þú að „vinna“ fyr­ir ári síðan. Hef­ur aldrei verið meira hjá þér að gera eða hvernig er lífið núna? 

„Lífið er bara ljúft. Ég hugsa reynd­ar að ég vinni ekk­ert minna en áður en ég hætti fastri vinnu en núna geri ég ein­göngu það sem mér sýn­ist og þegar mér sýn­ist. Ég hef alltaf verið mik­il tarna­mann­eskja og þegar ég er í stuði og verk­efnið er skemmti­legt get ég unnið hálf­an sól­ar­hring­inn vik­um sam­an, en svo tek ég lang­ar letipás­ur á milli og geri ná­kvæm­lega ekki neitt. Á þessu ári síðan ég hætti er ég, fyr­ir utan þýðing­una, búin að lesa próf­ark­ir, gera nafna­skrár, vinna að sjón­varpsþátta­gerð, skrifa og ljós­mynda ein­hverja matarpistla og fleira. Já, og skrifa rúm­lega 400 blaðsíðna sögu­lega skáld­sögu. En ég var nú búin að safna efni í hana í mörg ár. Mér leiðist alla­vega ekk­ert,“ seg­ir Nanna.