Verk Þorvaldar Þorsteinssonar heitins, And Björk of course, er mætt til Reykjavíkur, í sjálft Borgarleikhúsið. Leikritið það var frumsýnt hjá Leikfélagi Akureyrar í febrúar, á dánardegi höfundarins en hann féll frá 23. febrúar 2013 í Belgíu, aðeins 52 ára að aldri.
Það var einstök stemning í Borgarleikhúsinu þetta kvöld. Ekkja Þorvaldar Þorsteinssonar, Helena Jónsdóttir, var að sjálfsögðu meðal gesta en í teiti sem haldið var eftir sýninguna hélt hún ræðu sem kom við hjartað í fólki.
Frú Vigdís Finnbogadóttir var á meðal gesta í Borgarleikhúsinu þetta kvöld en þar var líka Elín Edda Árnadóttir búningahönnuður og listamaður, Selma Björnsdóttir listamaður, Jóhanna Vigdís Arnardóttir listamaður, Björk Eiðsdóttir upplýsingafulltrúi og Jóhann G. Jóhannsson listamaður.
Þetta er ekki í fyrsta skipti sem verkið And Björk of course er sett upp í Borgarleikhúsinu því það var frumsýnt í leikhúsinu árið 2001 en þá var Benedikt Erlingsson í leikstjórastól.
„Mig langaði til að skrifa leikrit um ástand. Mig var lengi búið að langa til þess en treysti mér aldrei almennilega til þess. Með ástandi á ég við leikrit án eiginlegs söguþráðar. Ekkert eiginlegt upphaf, miðja eða endir. Heldur ástand,“ sagði Þorvaldur Þorsteinsson í viðtali við Morgunblaðið 7.4.2002.
Gréta Karen Ómarsdóttir leikstýrir verkinu og nær að ná því besta fram í leikurum sýningarinnar. María Heba er ókrýnd stjarna sýningarinnar þar sem hún fer með hlutverk andlegs leiðtoga sem stýrir sjálfshjálparnámskeiði. Hugmyndin um að það sé hægt að selja örmagna fólki allt verður ljóslifandi í hlutverki hennar. Á námskeiðið koma sex einstaklingar sem eru að leita að ljósinu. Þeir eru Jón Gnarr, Sverrir Þór Sverrisson, sem oftast er kallaður Sveppi, Eygló Hilmarsdóttir, María Pálsdóttir, Urður Bergsdóttir og Davíð Þór Katrínarson.
Hvers vegna fer fólk á sjálfshjálparnámskeið? Er nokkuð að? Er ekki bara allt flekklaust og fullkomið? Og hvað um haminguna? Eru ekki ekki allir hamingjusamir ef þeir búa vel, herbergi, herbergi, herbergi, eldhús, bað, þvottahús og gestasnyrting. Þarf eitthvað meira? Það er vel hægt að spyrja sig að því.
Hvernig sem horft er á það þá er And Björk of course hressilega fyndið verk en á sama tíma ferlega óþægilegt. Mjög óþægilegt!
Hugsanlega er það bara svolítið eins og lífið sjálft, fullt af óvæntum sögum og uppákomum sem eru oftar en ekki svo lygilegar að fólk veit ekki hvað það getur sagt. Í stað þess að setja upp skelfingarsvip þá er kannski bara ágætt að hlæja! En þannig var stemningin einmitt á frumsýningunni. Fólk hló af óþægilegum bröndurum án þess að skammast sín.