„Þetta er ekki heila­brot fyr­ir stærðfræðinga held­ur ein­föld staðreynd sem á stund­um við. Vís­indi myndi ég segja en hugs­an­lega eru ein­hverj­ir ósam­mála mér. Heppi­legt að mér sé al­veg sama en all­ir geta verið sam­mála um að ham­ingj­an vegi þungt í lífi okk­ar allra. Og síðast þegar ég vissi voru all­ir að kepp­ast við að fylla líf sitt af ham­ingju eft­ir bestu getu og smekk. Reyna að safna eins miklu af henni og mögu­legt er og helst eiga næg­ar birgðir. Ég veit alla­vega ekki um neinn sem á allt of mikið af ham­ingju,“ seg­ir Sara Odds­dótt­ir lög­fræðing­ur og markþjálfi í sín­um nýj­asta pistli á sara­odds.is: 

ÓÁÞREIF­AN­LEG EN SAMT SEM ÁÐUR SVO BERSÝNI­LEG 

Það er hins veg­ar smá galli á gjöf Njarðar því ham­ingj­an get­ur vegið þyngra en gull. Og þar af leiðandi bras að burðast með þyngd­ina sem í henni felst. Á sama tíma og hún er óáþreif­an­leg er hún samt sem áður svo ber­sýni­leg ef svo ber und­ir. Hún baðar þig í ljósi sínu þegar hún mæt­ir á svæðið en á sama tíma hang­ir skuggi henn­ar yfir þér þegar hún er víðs fjarri. Skond­in skrúfa þessi ham­ingja.

EN AFT­UR AÐ STÆRÐFRÆÐI HAM­INGJ­UNN­AR ÞVÍ EINS ÉG SAGÐI ÁÐAN ÞÁ SÍGUR HÚN Í

Til að setja þetta í sam­hengi þá var ég að ganga á Horn­strönd­um um versl­un­ar­manna­helg­ina og vá hvað bak­pok­inn minn var þung­ur, sér í lagi þegar aðstæður voru krefj­andi. Ég er reynd­ar búin að kom­ast að því að ég er allt of góð að pakka þökk sé sér­stök­um Tetris-hæfi­leik­um, en það er önn­ur saga. Alla­vega, á leið minni yfir Hafn­ar­sk­arð í 10 m á sek. norðan­vindi, grenj­andi rign­ingu og sjö gráðum var bak­poki minn orðinn ansi þung­ur. Og þar vó mest ham­ingj­an. Því hún veg­ur þyngst í erfiðum aðstæðum. Sjáðu til að ham­ingj­an er gædd þeim ótrú­lega eig­in­leika að vega meira í erfiðum aðstæðum því það er auðvelt að bera ham­ingj­una þegar allt geng­ur vel.

ÓUMBEÐIÐ OG ÞRÁTT FYR­IR ORÐ

Lengi stóð ég í þeirri mein­ingu að aðrir ættu að bera mína ham­ingju fyr­ir mig. Óumbeðið.
Því­lík von­brigði þegar ég fattaði að ham­ingj­an mín væri ekki með í för. Þegar mér varð ljóst að ég væri búin að ganga lengst í burtu frá minni ham­ingju en á sama tíma full­viss um að ferðafé­lagi minn væri með hana í bak­pok­an­um sín­um. Komst svo að því, þegar ég ætlaði að fá mér smá skammt af ham­ingju, að hún væri bara ná­kvæm­lega þar sem ég skildi síðast við hana. Glatað mó­ment. Svo ég þurfti að gera svo vel og snúa við, ganga alla leiðina til baka og sækja mína ham­ingju sjálf. 

ÉG ER MEIRA SVONA STRAX-OG-NÚNA-TÝPAN!

Það væri ein­stak­lega gott ef ein­hver ann­ar gæti, þó ekki væri nema ein­staka sinn­um, borið ham­ingj­una fyr­ir mann. En al­veg eins og hver þarf að bera sinn bak­poka á Horn­strönd­um, þá þarf víst hver og einn að bera sína ham­ingju sjálf­ur. Hver ber ábyrgð á sinni ham­ingju rétt eins og sín­um bak­poka. Það er bara þannig. Ég veit, óþolandi svona klisj­ur, svona svipað eins og jafnt og þétt, eða hægt og ró­lega. Ég er meira svona strax-og-núna-týp­an.

GOTT AÐ VERA MEÐ HÁSKÓLAPRÓF Í SAMN­INGATÆKNI

Alla­vega, eins og ég sagði, þá var ég þess lengi full­viss að aðrir ættu að bera mína ham­ingju fyr­ir mig, reynd­ar óum­beðið, klass­ík. Og það er al­veg sér­stak­lega erfitt þegar maður átt­ar sig fyrst á því að eng­inn nema maður sjálf­ur get­ur mögu­lega borið manns eig­in ham­ingju. Og ég er að segja ykk­ur það, ég hef reynt öll trix­in í bók­inni. All­ar mögu­leg­ar og ómögu­leg­ar aðferðir und­ir sól­inni til að láta aðra bera hana fyr­ir mig. Meira að segja reynt ít­rekað að lauma henni í bak­pok­ann hjá ferðafé­lög­um mín­um. Það er ekki hægt. Virk­ar ekki. Því­lík­ur skell­ur þegar ég áttaði mig á því að engu skipti hvað ég gerði; ham­ingj­an beið þol­in­móð þar sem ég skildi hana síðast eft­ir.

En ég gefst ekki upp svo auðveld­lega. Eft­ir að mér var full­ljóst að ég þyrfti að burðast með hana sjálf þá reyndi ég að semja um flutn­ing á ham­ingju. Þar reyndi næst á lög­fræðikunn­áttu mína, gott að vera með há­skóla­próf í samn­inga­tækni eða það hélt ég.

SAMN­ING­UR UM VÖRSLU Á HAM­INGJU

Ég hef gert ít­rekaðar til­raun­ir til að samn­ings­binda ham­ingj­una með samn­ing­um um vörslu á henni. Gerðir hafa verið skýr­ir og skil­merki­leg­ir samn­ing­ar við ein­stak­linga um hvernig skuli gæta ham­ingju minn­ar og hvernig meðferð á henni skuli háttað. Þrátt fyr­ir að all­ir samn­ingsaðilar hafi gengið sjálf­vilj­ug­ir að samn­ings­borðinu, eng­in óljós samn­ings­atriði og skýr lof­orð um meðferð og flutn­ing á henni kom allt fyr­ir ekki.

Sem dæmi þá lofaði fyrr­ver­andi maður­inn minn mér oft­ar en einu sinni að bera mína ham­ingju fyr­ir mig. Hann var bara al­veg til í það. Og ég jafn fús til í að bera hans ham­ingju fyr­ir hann. Vá hvað það kom okk­ur báðum á óvart að mín ham­ingja væri ekki í hans bak­poka, né hans í mín­um. Þrátt fyr­ir vilja okk­ar beggja til að bera ham­ingju hvort ann­ars.

HUG­AR­ORK­AN GET­UR EKKI BREYTT LÖGMÁLI HAM­INGJ­UNN­AR

Engu breyt­ir þótt gef­in hafi verið lof­orð um burð á ham­ingju yfir fjöll og firn­indi. Hvort sem þú sem­ur um það í sér­stök­um samn­ingi, tek­ur lof­orð, treyst­ir á hug­ar­orku þína, ást­ina eða ein­beitt­an (brota)vilja um að ann­ar ein­stak­ling­ur skuli bera hana. Það er ekki hægt. Það eru nefni­lega sér­stök álög á ham­ingj­unni. Hver og einn get­ur ein­göngu borið sína eig­in ham­ingju. Al­veg eins og hver þarf að bera sinn bak­poka á Horn­strönd­um, þá ber hver og einn ábyrgð á að full­vissa sig um að hans eða henn­ar ham­ingja sé í viðeig­andi bak­poka, sín­um eig­in. Böm­mer, ég veit.

HAM­INGJ­AN VEG­UR MEIRA EN GULL Í ERFIÐUM AÐSTÆÐUM

Við til­tekn­ar aðstæður vega sjö grömm af gulli jafn mikið og eitt gramm af ham­ingju. Ham­ingj­an veg­ur þannig meira en gull í erfiðum aðstæðum og um leið þyngri byrði að bera. Þegar leið þín ligg­ur um stór­grýtta jörð sem er erfið yf­ir­ferðar máttu bóka að ham­ingj­an mun reyn­ast þér þyngri eft­ir því sem burður­inn er lengri. En á sama tíma er verðmæti ham­ingj­unn­ar sjö­falt meira en gull. 

Að bera ábyrgð á sinni ham­ingju þýðir að þú þarft að velja vand­lega þinn áfangastað og huga vel að hversu langt þú ert til­bú­in/​n að ferðast með hana. Þá skipt­ir máli að velja sér bæði góða ferðafé­laga en sér­stak­lega far­ar­stjóra. Því góður far­ar­stjóri veit hvaða leið er greiðfær­ust svo að ham­ingj­an verði ekki að byrði. Hún má ekki verða svo þung að þú þurf­ir hrein­lega að skilja hana eft­ir á toppi Hafn­ar­sk­arðs ef þú lend­ir í slæmu veðri eða öðrum ógöng­um. Því ef þú ert í slag­togi með týnda far­ar­stjór­an­um get­ur ferðalagið reynst flókið. Mik­il­væg­ast af öllu er þó að hafa hug­fast að álög ham­ingj­unn­ar eru fólg­in í því að hún verður aðeins leyst úr læðingi ef þú berð hana sjálf/​ur.

Þetta sann­ar hina vís­inda­legu staðreynd að hver get­ur aðeins borið ábyrgð á sinni eig­in ham­ingju og sýnt hef­ur verið fram á með óyggj­andi hætti að ham­ingj­an veg­ur þyngra en gull.

Tengd­ar frétt­ir

Sara Odds­dótt­ir

Ótemj­an í hausn­um á þér er stjórn­laus 

• Af hverju get­ur þú ekki bara verið ánægð Sara?
• Tauga­veiklaður upp­gjafa­hermaður með áfall­a­streiturösk­un
• Hvort er betra að vera þver­haus eða svik­ari?
• Hið óvænta og ótt­inn í brengluðu ástar­sam­bandi

» Fleiri tengd­ar frétt­ir

• Blogga um frétt