Gengu í hjónaband eftir 18 ára samband

Sigl­f­irðing­arn­ir Álf­hild­ur Har­alds­dótt­ir og Sal­mann Héðinn Árna­son gengu í heil­agt hjóna­band á fal­leg­um vor­degi í heima­bæ sín­um 25. maí síðastliðinn, heil­um 18 árum eft­ir að þau byrjuðu sam­an. Parið var um­kringt vin­um og vanda­mönn­um og um­vafið stór­brot­inni nátt­úru­feg­urð sjáv­arþorps­ins er þau játuðust hvort öðru og seg­ir Álf­hild­ur brúðkaups­dag­inn hafa verið ógleym­an­leg­an.

Ástar­saga Álf­hild­ar, kenn­ara við Barna­skól­ann í Hafnar­f­irði, og Sal­manns Héðins, sér­fræðings í rekstri hug­búnaðar­kerfa hjá Orku­veit­unni, teyg­ir sig aft­ur til árs­ins 2004. Álf­hild­ur seg­ir þau hjón­in varla muna eft­ir fyrsta stefnu­mót­inu, enda mikið vatn runnið til sjáv­ar síðan þá.

Álf­hild­ur og Sal­mann Héðinn eru bú­sett á höfuðborg­ar­svæðinu, nán­ar til­tekið í Kópa­vogi, ásamt börn­um sín­um tveim­ur, Rakel Önnu og Axel Inga.

Hjón­in ásamt börn­um sín­um eft­ir at­höfn­ina. Ljós­mynd/​Aníta Eld­járn

„Ætli það hafi ekki verið hversu sæt­ur hann var?“

Álf­hild­ur er ekki í vafa um hvað vakti áhuga henn­ar á Sal­manni Héðni: Það var út­litið.

„Já, hann var og er mjög sæt­ur. En ég komst líka fljótt að því hversu ljúf­ur og skemmti­leg­ur hann væri.“

Viss­irðu snemma að þú vild­ir gift­ast hon­um?

„Nei, ég var ekki mikið að hugsa um það, eða alla vega ekki fyrr en við eignuðumst börn sam­an. Það voru all­ir að tala um hversu mik­il­vægt það væri að gifta sig þegar börn, heim­ili og bíll væru kom­in í spil­in.“

Hjón­in byrjuðu sam­an á ung­lings­aldri. Ljós­mynd/​Aðsend

Álf­hild­ur viður­kenn­ir þó að hafa verið orðin hálf óþol­in­móð að bíða eft­ir hringn­um.

„Já, það mætti nú al­veg segja það, enda þurfti ég að bíða í 16 ár eft­ir hringn­um,“ seg­ir hún og hlær.

Kom bón­orðið þér á óvart?

„Svona bæði og, ég var aðeins búin að pressa á hann og sagðist ætla að gifta mig inn­an tveggja ára og lét hann al­veg vita að ef hann myndi ekki biðja mín þá þyrfti ég að fara á skelj­arn­ar og biðja hans. Hann endaði svo á að biðja mín.“

Veif­urn­ar voru óspart notaðar til heiðurs brúðhjón­un­um. Ljós­mynd/​Aníta Eld­járn

Segðu frá bón­orðinu.

„Bón­orðið var ótrú­lega krútt­legt, akkúrat það sem ég hafði séð fyr­ir mér. Hann bað mín á af­mæl­is­dag­inn minn, 29. nóv­em­ber 2022. Við vor­um ný­bú­in að borða kvöld­mat, vor­um bara heima í kósí, þegar börn­in okk­ar komu til mín og af­hentu mér hringa­box. Salli bar upp stóru spurn­ing­una, að vísu án þess að fara niður á hné, en þetta var ótrú­lega fal­legt, ein­stakt augna­blik. Ég sagði auðvitað já, án þess að hika, og var í sjokki allt kvöldið.“

„Mér fannst und­ir­bún­ing­ur­inn mjög skemmti­leg­ur“

Álf­hild­ur hafði mjög gam­an af því að und­ir­búa brúðkaupið.

„Já, þetta var mjög skemmti­legt. Ég var al­veg búin að skoða dag­setn­ing­ar, vel áður en bón­orðið kom til sög­unn­ar, og átt­um við því nokkuð auðvelt með að ákveða brúðkaups­dag­inn, enda vild­um við gifta okk­ur á Sigluf­irði, það kom ekk­ert annað til greina. Form­leg­ur und­ir­bún­ing­ur fór á fullt rétt um ári fyr­ir brúðkaupið. Mér fannst und­ir­bún­ing­ur­inn mjög skemmti­leg­ur og ég eyddi mikl­um tíma í að pæla í hlut­un­um, enda hrif­in af smá­atriðum.“

Brúðgum­inn í góðum gír. Ljós­mynd/​Aníta Eld­járn

Hvað var mest krefj­andi við und­ir­bún­ing­inn?

„Ætli það hafi ekki verið gestalist­inn, það var ótrú­lega erfitt að skera niður. Við eig­um bæði stór­ar fjöl­skyld­ur og erum rík af vin­um, en við gát­um því miður ekki boðið öll­um.“

Álf­hild­ur fann brúðar­kjól­inn í fyrstu brúðarmát­un­inni.

Hvernig gekk að finna kjól­inn?

„Eig­in­lega bara bet­ur en ég þorði að vona. Ég var með ákveðna hug­mynd, vissi al­veg í hverju ég vildi vera, en ég var ekki kom­in með kjól­inn og vissi ekki al­veg hvar hann var að finna. Ég var búin að þræða hverja kjólasíðuna á fæt­ur ann­arri á ver­ald­ar­vefn­um en ákvað svo að bóka kjóla­mát­un hjá Lof­orði og fór með mömmu, tengda­mömmu og systr­um mín­um til að máta og at­huga hvort sniðið hentaði mér.

Ég mátaði nokkra kjóla, einn af þeim hitti svona í mark og var í þokka­bót á af­slætti, það gerði hann enn fal­legri. Þannig að, já, ég sló bara tvær flug­ur í einu höggi og gekk út með drauma­kjól­inn, sem ég átti alls ekki von á.“

Hjón­in ásamt börn­um sín­um, Rakel Önnu og Axel Inga. Ljós­mynd/​Aníta Eld­járn

Hvernig leið þér dag­ana fyr­ir brúðkaupið, var eitt­hvert stress eða spenna?

„Mér leið vel en ég fann al­veg fyr­ir spennu og stressi, enda stór stund. Svefn­inn var í smá rugli og hug­ur­inn var úti um allt, það var erfitt að ein­beita sér að einu verk­efni í einu. Ég sá mikið um und­ir­bún­ing­inn ein en rúmri viku fyr­ir brúðkaups­dag­inn fékk ég heil­mikla hjálp frá fjöl­skyldu og nán­ustu vin­um. Litla syst­ir mín, hún Odd­ný Halla, tók á sig hlut­verk „brúðkaups­skipu­leggj­ara“ án þess að við bæðum hana um það. Hún tók al­gjör­lega yfir, sem var ómet­an­legt, þegar við hjón­in inn­rituðum okk­ur á hót­elið dag­inn fyr­ir brúðkaups­dag­inn. Við bókuðum þrjár næt­ur á Sigló Hót­el, dag­inn fyr­ir brúðkaupið og dag­inn eft­ir, sem ég hefði aldrei viljað sleppa.“

„18 gráður og sól­in skein á heiðblá­um himni“

Aðspurð seg­ir Álf­hild­ur brúðkaup­dag­inn ógleym­an­leg­an og dag sem hún væri al­veg til í að upp­lifa aft­ur.

Brúðhjón­in og veislu­gest­ir stilltu sér upp fyr­ir fram­an Siglu­fjarðar­kirkju að at­höfn lok­inni. Ljós­mynd­ir/​Aníta Eld­járn

Segðu frá brúðkaups­deg­in­um

„Brúðkaups­dag­ur­inn var ólýs­an­leg­ur. Við feng­um gjör­sam­lega galið veður, hit­inn var í kring­um 18 gráður og sól­in skein á heiðblá­um himni. Við vor­um með smá áhyggj­ur af veðrinu, en helg­ina áður var storm­ur og snjó­koma. Það er óhætt að segja að við dutt­um í lukkupott­inn.

Byrj­un­in á deg­in­um var nokkuð hefðbund­in en dag­ur­inn hófst með und­ir­bún­ingi. Ég var á Sigló Hót­eli með mín­um nán­ustu, skálaði í kampa­víni fyr­ir há­degi, og Salli hafði sig til heima hjá fjöl­skyldu sinni.

Brúðkaups­veisl­an var hald­in í brugg­húsi á Sigluf­irði. Ljós­mynd/​Aníta Eld­járn

At­höfn­in hófst kl. 14:11 í Siglu­fjarðar­kirkju. Það var ynd­is­leg stund, fal­leg tónlist, frá­bær prest­ur og mikið hlegið. Að lok­inni at­höfn fór­um við ásamt börn­un­um okk­ar í mynda­töku, keyrðum um bæ­inn og stillt­um okk­ur upp á nokkr­um af fal­leg­ustu stöðum bæj­ar­ins. Veisl­an var hald­in í brugg­hús­inu Segli 67, sem er í eigu fjöl­skyldu minn­ar. Bestu vin­ir okk­ar voru veislu­stjór­ar og stóðu sig prýðilega vel. Við borðuðum góðan mat, hl­ustuðum á skemmti­leg­ar ræður og leyfðum okk­ur bara að njóta með vin­um og fjöl­skyldu. Kvöldið endaði svo með al­vöru sveita­balli. Það er ekki hægt að segja annað en að brúðkaups­dag­ur­inn hafi endað á frá­bær­um nót­um.“

Það var mikið líf og fjör í veisl­unni. Ljós­mynd/​Aníta Eld­járn

Var dag­ur­inn eins og þú bjóst við?

„Já, og miklu meira en það. Ég væri sko til í að upp­lifa þenn­an dag aft­ur, eða þessa helgi. Fjörið hófst nefni­lega á föstu­dags­kvöld­inu. Við buðum öll­um í bjórs­makk í Seg­ul 67 sem reynd­ist mjög skemmti­leg viðbót við stóra dag­inn. Þar fengu gest­ir tæki­færi til að hitt­ast, blanda geði og að sjálf­sögðu smakka góða bjóra. Þetta var ótrú­lega gam­an og minnkaði stressið til muna.“

Hvernig ætlið þið að fagna fyrsta brúðkaup­saf­mæl­inu?

„Það er ekk­ert sér­stakt planað, alla vega ekki eins og er. Ég veit bara að hann Salli minn er bú­inn að bóka golf­ferð er­lend­is með vini sín­um og verður þar á deg­in­um sjálf­um. Ætli við skál­um ekki bara í góðu rauðvíni þegar hann kem­ur heim.“

Nýgift. Ljós­mynd/​Aníta Eld­járn