Lengi hefur tíðkast að brúðgumi gefi nýbakaðri eiginkonu sinni morgungjöf. Með tíð og tíma hefur gildi þessarar gjafar breyst. Í dag eiga allir skilið morgungjöf. Vera Guðrún H. Borghildardóttir fjallaði um þróun brúðkaupshefða í lokaverkefni sínu til BAgráðu í þjóðfræði fyrir tíu árum. Í ritgerðinni, „Sumar hefðir eru skemmtilegar og gaman að virða þær, en aðrar kannski börn síns tíma“, fjallar hún meðal annars um morgungjafir og voru þær ekki eins rómantískar og þær eru í dag.
Lengi hefur tíðkast að brúðgumi gefi nýbakaðri eiginkonu sinni morgungjöf. Með tíð og tíma hefur gildi þessarar gjafar breyst. Í dag eiga allir skilið morgungjöf. Vera Guðrún H. Borghildardóttir fjallaði um þróun brúðkaupshefða í lokaverkefni sínu til BAgráðu í þjóðfræði fyrir tíu árum. Í ritgerðinni, „Sumar hefðir eru skemmtilegar og gaman að virða þær, en aðrar kannski börn síns tíma“, fjallar hún meðal annars um morgungjafir og voru þær ekki eins rómantískar og þær eru í dag.
Samið var um gjafir í kaupmálum en árið 1700 breyttist bekkjargjöfin í morgungjöf. Fékk brúðurin gjöf frá eiginmanni sínum eftir að þau höfðu sofið í sama rúmi. „Því má draga þá ályktun að með morgungjöf hafi brúðguminn upphaflega verið að borga fyrir meydóm konu sinnar,“ segir Vera Guðrún í ritgerð sinni. Kemur fram að morgungjöf hafi verið silfurgripur, föt eða peningar.
Fram kemur í ritgerðinnni að ekki hafi verið algengt að brúðhjón gæfu hvort öðru brúðargjöf en morgungjöf var þó algeng lengi vel. Morgungjöf gat þá verið armbandsúr, steinhringur eða hálsmen. Segir heimildarmaður að til sveita hafi jafnvel verið gefinn hestur, þótt það hafi líklega ekki verið á alla færi. Þegar komið er fram á árið 2002 er morgungjöf enn við lýði en þó færri sem nefndu það en 1992. Skartgripir voru enn vinsælir. Sú nýbreytni varð í kringum aldamót að brúðgumi fékk einnig morgungjöf.
Þegar komið er fram í nútímann segjast viðmælendur Veru Guðrúnar ekki leggja mikla áherslu á morgungjöf. „Engir viðmælenda minna gáfu hvor öðrum morgungjöf,“ segir Vera Guðrún sem ræddi við brúðhjón, aðeins ein kona hugsaði út í það. Er það mat hennar að siðurinn hafi ekki fest sig í sessi.
Þótt hefðin sé ekki lengur eins og áður er um að gera fyrir verðandi brúðhjón að gefa hvort öðru morgungjöf. Gjöfina má gefa morguninn eftir en líka fyrir athöfnina. Það er fátt skemmtilegra en að bera fallegan skartgrip á daginn sjálfan frá nýbökuðum eiginmanni eða eiginkonu.
Hér má finna nokkrar góðar hugmyndir.