Kjóllinn passaði ekki þremur vikum fyrir brúðkaup

Rósa og Bjarki giftu sig eftir nítján ára samband.
Rósa og Bjarki giftu sig eftir nítján ára samband. Ljósmyndir/Baldur Kristjánsson

Rósa Signý Gísla­dótt­ir fékk loks­ins bón­orð frá Bjarka Berg­mann Gunn­laugs­syni eft­ir nítj­án ára bið um mitt síðasta ár. Parið ákvað að gifta sig nokkr­um mánuðum síðar svo tím­inn sem þau höfðu til að skipu­leggja brúðkaupið var naum­ur. Aðeins þrem­ur vik­um fyr­ir brúðkaupið var hún stödd í London og brúðar­kjóll­inn sem hún hafði pantað passaði ekki. Sem bet­ur fer fannst drauma­kjóll­inn í kjall­ara versl­un­ar­inn­ar sem síðan smellpassaði á hana.

Rósa er dós­ent í mál­vís­ind­um, kenn­ir í Há­skóla Íslands og vinn­ur við rann­sókn­ir í Íslenskri erfðagrein­ingu. Hún hafði verið með breska tísku­húsið Gal­van í huga og hef­ur fylgst með því frá upp­hafi. Merkið er þekkt fyr­ir fágaða, klass­íska og el­eg­ant kjóla og dá­sam­lega brúðar­kjóla. List­rænn stjórn­andi merk­is­ins er Sóla Kára­dótt­ir, dótt­ir Kára Stef­áns­son­ar, fyrr­ver­andi for­stjóra Íslenskr­ar erfðagrein­ing­ar.

„Þegar ég fór að plana brúðkaupið þá langaði mig strax að kanna með Gal­van,“ seg­ir Rósa.

Varstu með sér­stak­an kjól í huga? „Já og nei. Ég hafði ákveðinn stíl í huga, míni­malískt út­lit. Við vor­um búin að ákveða að hafa lát­lausa og ein­falda veislu, bara að drífa í þessu og ég nennti ekki að of­hugsa þetta of mikið. Svo ég ákvað að skella mér í það að reyna að hafa uppi á kjól frá merk­inu.“

Hún seg­ist ekki hafa gert sér grein fyr­ir því hvað það gæti tekið lang­an tíma að finna sér kjól. „Nema hvað, ég átti ferð til London þrem­ur vik­um fyr­ir brúðkaupið af öðru til­efni, stutta ferð. Ég hugsaði með mér að ég ætti bara að panta tíma hjá Gal­van og græja þetta þar. Nokkr­um vik­um áður, þegar það var stutt í brúðkaupið fæ ég tölvu­póst þess efn­is að það sé búið að loka búðinni,“ seg­ir hún og hlær.

Í stærri brúðar­kjóla­versl­un­um er­lend­is verður að panta tíma með margra mánaða fyr­ir­vara. Þar eru ein­ung­is sýn­ing­arein­tök til að máta og kjóll­inn pantaður í kjöl­farið eft­ir mál­um, sem tek­ur nokkra mánuði.

„Þá byrjaði smá stress og ég fór að hugsa um hvernig ég ætti að finna þenn­an kjól.“

Rósa komst í sam­band við Sólu, sendi henni póst og fékk vin­gjarn­leg svör um að þau myndu reyna að finna lausn á mál­inu. Í millitíðinni, þegar hún var að vafra um á In­sta­gram, fann hún brúðar­kjóla­versl­un­ina The Fall Bri­de í London sem aug­lýsti kjóla frá Gal­van.

„Ég endaði með því í ein­hverju panikki að kaupa kjól frá þeim á net­inu og ætlaði þá bara að máta kjól­inn í búðinni og skipta ef hann passaði ekki,“ seg­ir hún.

„Ég skellti mér í búðina og kjóll­inn sem ég hafði pantað passaði ekki. Sniðið hentaði mér ekki. Lag­er­inn í versl­un­inni var miklu minni en heimasíðan gaf til kynna og það var lítið úr­val af kjól­um sem voru til­bún­ir. Þarna voru þrjár vik­ur í brúðkaupið.“

Fjölskyldan á brúðkaupsdaginn í Marshall-húsinu þar sem athöfnin og veislan …
Fjöl­skyld­an á brúðkaups­dag­inn í Mars­hall-hús­inu þar sem at­höfn­in og veisl­an var hald­in. Ljós­mynd/​Bald­ur Kristjáns­son
Athöfnin var í anda hjónanna sem héldu skemmtilegt matarboð fyrir …
At­höfn­in var í anda hjón­anna sem héldu skemmti­legt mat­ar­boð fyr­ir sína nán­ustu. Ljós­mynd­ir/​Bald­ur Kristjáns­son

Ætlaði sér aldrei að vera með slör

Til allr­ar ham­ingju fannst drauma­kjóll­inn ein­hvers staðar í kjall­ara versl­un­ar­inn­ar. Þetta var síður, ská­skor­inn silkisatínkjóll sem smellpassaði á hana. Kjóll­inn heit­ir Us­huaia og er gull­fal­leg­ur. Meg­h­an Markle klædd­ist kjóln­um í fag­ur­græn­um lit á forsíðu Variety-tíma­rits­ins árið 2022.

Rósa seg­ir það hafa verið skemmti­lega upp­lif­un að heim­sækja svona versl­un í London, þar fann hún auka­hluti sem hún hafði ekki hugsað sér að bera.

„Ég ætlaði mér aldrei að vera með slör því ég er ekki þessi prins­essutýpa og frek­ar míni­malísk. En ég sá svona lítið slör sem ég var hvött til að máta og ég var mjög ánægð með það.“

Varstu mjög ákveðin með allt fyr­ir­fram eða breytt­ist eitt­hvað?

„Ég var alltaf með sama út­litið í höfðinu. Ég vildi ein­fald­an, míni­malísk­an silkikjól og það breytt­ist ekki. En hvernig ég vildi hafa hárið breytt­ist því ég bætti við slöri.“

En hvað heillaði þig helst við kjól­inn?

„Það er hálf­gerð slæða utan um háls­inn sem hang­ir niður sem ég var hrif­in af. Það voru smá­atriðin sem mér fannst flott. Mig langaði alltaf í erma­laus­an kjól og þessi var hæfi­lega frum­leg­ur en samt frek­ar ein­fald­ur.“

Skömmu fyr­ir brúðkaupið upp­götvaðist blett­ur í kjóln­um og Rósa varð að koma hon­um í hreins­un. Í hreins­un­inni var hon­um bók­staf­lega hent í plast­körfu og slör­inu með.

„Ég hugsaði með mér, guð minn góður, þetta er silki og á eft­ir að eyðileggj­ast og krump­ast. Ég fékk í mag­ann við að horfa á hann í hrúgu,“ seg­ir hún.

„En svo kem ég að ná í hann og þau af­henda mér rang­an kjól. Þá hafði núm­erið mis­far­ist. En hann fannst, það var allt í lagi með hann og allt rosa­lega fínt. Enn og aft­ur kom upp eitt­hvert stress tengt kjóln­um, en þetta heppnaðist allt að lok­um og mér fannst ótrú­lega gam­an að vera í Gal­van.“

Rósa seg­ist eiga það til að of­hugsa hlut­ina en fyr­ir brúðkaupið fann hún ekki ork­una í það. „Það hjálpaði mér að ég hafði bitið það í mig að finna eitt­hvað frá Gal­van og ég var mjög þakk­lát Sólu fyr­ir að bjóðast til að hjálpa mér, hún hefði reddað þessu ef kjóll­inn hefði ekki fund­ist í búðinni.“

Held­urðu að það sé betra að stefna á eitt sér­stakt merki?

„Al­gjör­lega. Ann­ars get­ur maður týnt sér á In­sta­gram og fer ofan í ein­hverja kan­ínu­holu og eyðir allt of mikl­um tíma. Ég ákvað að hafa þetta ein­fald­ara.“

Rósa var með eitt fatamerki í huga fyrir brúðarkjólinn.
Rósa var með eitt fata­merki í huga fyr­ir brúðar­kjól­inn. Ljós­mynd/​Bald­ur Kristjáns­son
Þykkt satínefnið gerir kjólinn einstaklega fágaðan og fallegan.
Þykkt satí­n­efnið ger­ir kjól­inn ein­stak­lega fágaðan og fal­leg­an. Ljós­mynd/​Bald­ur Kristjáns­son

Ræðubann í veisl­unni

Hvað varð til að þið ákváðuð að gifta ykk­ur eft­ir öll þessi ár?

„Ætli það hafi ekki verið af því að ég tók smá bræðisk­ast á hann á ein­hverj­um tíma­punkti. Þá sá hann að sér,“ seg­ir hún og hlær.

„Við hefðum átt að gera þetta fyr­ir löngu svo sem. En þetta var ótrú­lega gam­an.“

Brúðkaupið var óhefðbundið. Veisl­an var hald­in á veit­ingastaðnum La Prima­vera í Mars­hall-hús­inu og var í raun og veru mat­ar­boð fyr­ir nán­ustu vini og ætt­ingja. „Það var ræðubann sem heppnaðist mjög vel. Það voru eng­in skemmti­atriði og eng­ar ræður held­ur var þetta skemmti­legt mat­ar­boð. Svo kom plötu­snúður í lok­in,“ út­skýr­ir hún.

„At­höfn­in fór fram á La Prima­vera á veg­um full­trúa Siðmennt­ar. Hann gaf okk­ur sam­an á staðnum, það var mjög skemmti­legt og mik­ill húm­or. Við erum með smá ógeð á væmn­um brúðkaup­um og við vild­um gera þetta á okk­ar hátt.“

Þetta hef­ur verið al­veg í ykk­ar anda?

„Já, það má segja það. Þetta var húm­or, flott­ur mat­ur og partí.“

Hún seg­ir að ræðubannið hafi heppn­ast mjög vel en for­eldr­ar henn­ar voru þau einu sem fengu leyfi til að segja nokk­ur orð. „Fólk gat spjallað og flakkað á milli borðanna. Okk­ur langaði að skemmta okk­ur með vin­um okk­ar og að fólk gæti sjálft verið að skemmta sér og spjalla án þess að það sé verið að brjóta upp flæðið með mörg­um ræðum.“

Hvað stóð upp úr á deg­in­um sjálf­um?

„Þetta skipti mann meira máli en ég hélt. Eft­ir á fannst okk­ur þetta rosa­lega góður og mik­il­væg­ur dag­ur. Ég hélt alltaf að þetta væri meira upp á sýn­ing­una og skír­teinið ligg­ur við, en þegar á hólm­inn var komið var þetta ótrú­lega stór stund.“

Nán­ar um málið
í Morg­un­blaðinu
Áskrif­end­ur:
Nán­ar um málið
í Morg­un­blaðinu
Áskrif­end­ur:
Fleira áhugavert
Fleira áhugavert

Spurt og svarað

húðlæknir á Húðlæknastöðinni svarar spurningum lesenda

sálfræðingur á Sálfræðistofunni Sálarlíf svarar spurningum lesenda

einstaklings- og fjölskylduráðgjafi svarar spurningum lesenda

endurskoðandi svarar spurningum lesenda

Klínískur félagsráðgjafi hjá Lausninni

hjúkrunar- og kynfræðingur svarar spurningum lesenda

svarar spurningum um lögfræðileg mál

lýtalæknir svarar spurningum lesenda