Viðurinn sem kveikti í skóginum

Ekki þurfti Nostradamus til að spá því að Mohamed Salah og Erling Haaland yrðu í baráttunni um markakóngstitilinn í ensku úrvalsdeildinni á yfirstandandi leiktíð. Enda báðir menn markaóðir. Meira innsæi hefði á hinn bóginn þurft til að veðja á að Nýsjálendingurinn Chris Wood kæmi til með að blanda sér í þá ágætu baráttu.

Gott og vel, hann mun ef til vill ekki standa Salah og Haaland á sporði en 12 mörk fyrir Nottingham Forest strax í byrjun janúar eru frábær árangur hjá manni sem margur var búinn að afskrifa og orðinn er 33 ára gamall.

Samt er framganga Woods á þessum vetri í raun bara rökrétt framhald á því sem gerðist í fyrra, þegar kappinn skoraði 15 mörk fyrir Forest, á sínu fyrsta heila tímabili í skóginum, sem er hans besti árangur í úrvalsdeildinni frá upphafi. Nú vantar hann bara fjögur mörk til að bæta þann árangur. Ekki væri klókt að veðja gegn því.

Ekki svo að skilja að Wood sé að rifna úr monti og sjálfshóli. „Fari maður upp aðra hlið fjallsins þarf maður á endanum að koma niður hinum megin,“ sagði hann nýlega við BBC Sport og gerðist allt að því Cantona-heimspekilegur.

„Þetta snýst um að komast með sem auðveldustum hætti niður, rífa sig hratt upp og finna nýtt fjall. Andlega hliðin skiptir gríðarlegu máli í íþróttum og geti maður haft einhverja stjórn á þeim málum hjálpar það til.“

Endurnýjun lífdaga

Óhætt er að segja að Wood hafi gengið í endurnýjun lífdaga eftir að Portúgalinn Nuno Espirito Santo tók við Forest-liðinu af Steve Cooper fyrir rétt rúmu ári. Til að gera langa sögu stutta þá hefur hann verið aðalkallinn og skorað 23 mörk á þeim tíma.

Alls eru úrvalsdeildarmörkin orðin 27 fyrir Forest, sem gerir Wood að markahæsta leikmanni félagsins á því góða móti, sem stofnað var til árið 1992. Gamla metið átti Hollendingurinn Bryan Roy, 24 mörk.

„Maður verður að leita í hlýjuna, til fólks sem kann að meta mann,“ segir Wood. „Hver stjóri hefur sinn eigin stíl og sýn á það hvernig hann vill spila leikinn. Sjálfur hef ég ekkert um það að segja, þetta getur þýtt að ég er úti á túni eða ekki tebolli stjórans. Allt gengur út á að finna leiðir sem virka og sem betur fer hefur það gengið með Nuno. Sjaldnast snýst þetta um mann sjálfan sem persónu eða leikmann, heldur um að tengja hluti saman og búa til lið.“

Hvaða þjálfara dreymir ekki um leikmenn sem hugsa og tala svona?

Grein þessa í heild má lesa í Sunnudagsblaði Morgunblaðsins.