Tíminn hjá Hibernia ævintýralegur

Athafnamaðurinn Bjarni K. Þorvarðarson hefur komið víða við á ferli sínum, bæði hér heima og erlendis. 

Bjarni lýsir þeim tíma þegar hann starfaði hjá Hibernia Networks sem ævintýralegum. Hann segir að CVC, fyrirtæki Kens Petersons sem Bjarni vann þá hjá, hafi keypt hluta af Hibernia úr gjaldþroti árið 2004, en þá rak það tvo sæstrengi milli Bandaríkjanna, Kanada, Írlands og Bretlands og hafði aðeins átta starfsmenn.

„Við hófum uppbyggingarstarf, tengdum sæstrengina við markaði þar sem eftirspurn var næg og unnum í að fá notendur til að nýta þessa tengingu til að komast inn á markaði í Bandaríkjunum og Mið-Evrópu,“ útskýrir hann. „Þar sem samkeppnin var ærin þurfti að finna nýjar leiðir til að vinna stóra samkeppnisaðila sem voru fyrir á markaðnum. Og við nýttum okkur að þessi fyrirtæki voru föst í ákveðnum farvegi og ekki til þess fallin að koma fram með nýjungar jafn hratt og við. Ein leiðin var að fara í samstarf við ungt tæknifyrirtæki, sem þá var rétt að byrja á þessum markaði, og kaupa af því tæknibúnað á mun lægra verði en annars tíðkaðist. Þetta gaf okkur tveggja ára forskot á Atlantshafinu. Þetta nýja fyrirtæki sem við stofnuðum til samstarfs við var Huawei sem síðar hefur verið sett út af sakramentinu í Evrópu og Bandaríkjunum, sumir segja til að vernda þarlenda samkeppni.“

Hibernia lagði síðar fleiri ljósleiðara um Evrópu og Bandaríkin og tengdi sig inn í Kanada og Írland, auk þess að byggja tengingar yfir Atlantshafið og í Asíu. „Við vorum komnir með tengingar allan hringinn í kringum hnöttinn þegar við seldum verkefnið árið 2017,“ segir Bjarni.

Hann telur að það sé mikill munur á vinnustaðamenningu milli landa, en einnig sé munur á vinnustaðamenningu í dag og fyrir 30 árum.

„Hibernia var með starfsemi í 12 löndum, og það gat verið talsverð togstreita á milli svæða,“ segir Bjarni. Hann nefnir sem dæmi að starfsmenn í London, á austurströnd Bandaríkjanna og víðar hafi nálgast vinnuna á mjög ólíkan hátt, svo ekki sé talað um skrifstofu fyrirtækisins í Pune á Indlandi.

„Forstjóri fyrirtækis með starfsemi í mörgum löndum þarf að brjóta niður múra á milli mismunandi menningar og það eru oft litlu hlutirnir sem skipta máli. Við þurftum að ýta á notkun myndfunda til að bæta samskipti og stuðla að betri samvinnu. Á austurströnd Bandaríkjanna voru sölumenn oft mun ágengari en í Evrópu, þar sem menn hristu hausinn yfir þessari nálgun.“

Lesa má viðtalið í heild sinni í ViðskiptaMogganum.